w tym tygodniu poznamy wpływ XVI-wiecznego madrygału i omówimy jego miejsce w muzyce prowadzącej do baroku.
w Arii „Every Valley Shall be Exalted” z Mesjasza Haendla muzyka imituje tekst śpiewany., „Każda Dolina” tworzy melodyjny wzlot i upadek, jakby malował same góry. W innym fragmencie słowo ” Krzywy „jest namalowane ruchomą linią, podczas gdy słowo” zwykły ” jest śpiewane na jednej prostej, trwałej nucie.
Ten rodzaj malowania tekstu lub malowania słów określany jest jako „madrygalizm.”Używamy tego terminu, aby opisać każdy moment, w którym muzyka zmienia teksturę, ton, zakres, głośność lub dowolną liczbę aspektów, jako przykładowe urządzenie do zobrazowania tego, co mówi tekst., „Madrygalizm” to sposób, w jaki kompozytor może łamać zasady i oczekiwania, aby zaspokoić dramatyczne potrzeby utworu muzycznego.
sam termin odnosi się do madrigal; styl part-song, który rozkwitł w okresie renesansu. W madrygałach tekst był „królem”, a muzyka służyła tekstom, a nie na odwrót. Zazwyczaj były to krótkie wiersze miłosne pisane na cztery do sześciu głosów, czasami śpiewane z akompaniamentem, ale w naszych współczesnych wykonaniach prawie zawsze są to a cappella. Po raz pierwszy madrygały te pojawiły się we Włoszech w 1530 roku., Dobrym przykładem włoskiego madrygału jest Il dolce e bianco cigno, czyli biały i łagodny Łabędź autorstwa kompozytora Jacques ' a Arcadelta,
ten styl wokalny rozprzestrzenił się na całym świecie zachodnim w XVI wieku, stając się szczególnie popularny w Anglii dzięki twórczości Thomasa Morleya., W 1590 roku jego kompozycje wprowadziły włoski styl madrigal do mody w Anglii. Dobrym przykładem jest Morley' s April is in My Mistress ' Face, jeden z najbardziej znanych angielskich madrygałów.
madrigal zaoferował kompozytorom sposób na złamanie surowych reguł kontrapunktu i harmonii, aby służyć dramatycznemu zakończeniu; ważna koncepcja w twórczości Monteverdiego i wieku, który miał nadejść.