kroki w typowej technice
woskowa kwasoodporna, znana jako ziemia, jest nakładana na metalową płytę, najczęściej miedzianą lub cynkową, ale blacha stalowa jest kolejnym medium o różnych właściwościach. Istnieją dwa typowe rodzaje podłoża: twardy grunt i miękki grunt.
twarde podłoże można nakładać na dwa sposoby. Solidny twardy grunt jest w twardym woskowym bloku. Aby zastosować twardy grunt tej odmiany, płytkę do wytrawiania umieszcza się na gorącej płycie (ustawionej w temperaturze 70 °C, 158 °F), rodzaju metalowego blatu roboczego, który jest podgrzewany., Płyta nagrzewa się, a ziemia jest nakładana ręcznie, topiąc się na płytę podczas jej nakładania. Ziemia jest rozłożona na płycie tak równomiernie, jak to możliwe za pomocą wałka. Po nałożeniu Płyta trawienia jest usuwana z płyty grzewczej i pozostawiana do ostygnięcia, co utwardza podłoże.
Po utwardzeniu podłoża artysta „pali” talerz, klasycznie z 3 stożkami wosku pszczelego, nakładając płomień na talerz, aby przyciemnić ziemię i ułatwić zobaczenie, jakie części talerza są odsłonięte. Palenie nie tylko przyciemnia talerz, ale dodaje niewielką ilość wosku., Następnie artysta używa ostrego narzędzia, aby zarysować ziemię, odsłaniając metal.
Krajobraz pod drzewami, trawienie Paula Modersohn-Becker, ok. 1902
drugim sposobem nakładania twardego podłoża jest płynny twardy grunt. Jest to w puszce i jest nakładany pędzlem na wytrawianą płytkę. Wystawiony na działanie powietrza twardy grunt twardnieje., Niektórzy drukarze używają asfaltu na bazie oleju/smoły lub bitumu jako twardego podłoża, chociaż często bitum jest używany do ochrony blach stalowych przed rdzą i blach miedzianych przed starzeniem.
miękki grunt występuje również w postaci płynnej i może wyschnąć, ale nie wysycha twardo jak twardy grunt i jest wrażliwy. Po wyschnięciu miękkiego podłoża drukarz może zastosować materiały, takie jak liście, przedmioty, wydruki ręczne itp., które wnikną w miękki grunt i odsłonią płytkę pod spodem.
Grunt można również nakładać drobną mgiełką, używając sproszkowanej kalafonii lub spraypaint., Proces ten nazywany jest akwatintą i pozwala na tworzenie tonów, cieni i stałych obszarów koloru.
wzór jest następnie rysowany (w odwrotnej kolejności) za pomocą igły do trawienia lub échoppe. Punkt „echoppe” może być wykonany ze zwykłej igły do trawienia ze stali hartowanej, szlifując punkt z powrotem na kamieniu karborundowym, pod kątem 45-60 stopni., „Echoppe” działa na tej samej zasadzie, która sprawia, że linia pióra wiecznego jest bardziej atrakcyjna niż długopis: lekka zmienność obrzęku spowodowana naturalnym ruchem ręki „rozgrzewa” linię I chociaż prawie nie jest zauważalna w każdej pojedynczej linii, ma bardzo atrakcyjny ogólny wpływ na gotową płytę. Można go narysować w taki sam sposób, jak zwykłą igłą.
płyta jest następnie całkowicie zanurzona w roztworze, który zżera odsłonięty metal., chlorek żelaza może być stosowany do trawienia płyt miedzianych lub cynkowych, natomiast kwas azotowy może być stosowany do trawienia płyt cynkowych lub stalowych. Typowe roztwory to 1 część FeCl3 do 1 części wody i 1 część azotowa do 3 części wody. Wytrzymałość kwasu decyduje o szybkości procesu trawienia.
- proces trawienia jest znany jako gryzienie (patrz również gryzienie pluć poniżej).
- odporność na woskowanie zapobiega gryzieniu przez kwas części pokrytej płyty.
- im dłużej Płyta pozostaje w kwasie, tym głębsze stają się” ukąszenia”.,
przykład wytrawiania
podczas wytrawiania drukarz używa ptasiego pióra lub podobnego przedmiotu do wymachiwania pęcherzyków i detrytusu powstałego w procesie rozpuszczania, z powierzchni płyty lub płytka może być okresowo podnoszona z kąpieli kwasowej. Jeśli bańka pozostanie na płycie, zatrzyma kwas gryzący w płytce, w której bańka dotyka jej., Cynk wytwarza więcej pęcherzyków znacznie szybciej niż miedź i stal, a niektórzy artyści używają tego do tworzenia interesujących okrągłych kółek przypominających bańki w swoich wydrukach dla efektu Drogi Mlecznej.
detrytus jest proszkowo rozpuszczonym metalem, który wypełnia wytrawione rowki i może również blokować równomierne wgryzanie się kwasu w odsłonięte powierzchnie płyt. Innym sposobem na usunięcie detrytusu z płyty jest umieszczenie płyty do wytrawiania twarzą w dół w kwasie na kulkach plasteliny lub kulki, chociaż wadą tej techniki jest narażenie na pęcherzyki i niemożność ich usunięcia łatwo.,
do akwatintu drukarnia często używa paska testowego z metalu o szerokości od centymetra do trzech centymetrów. Pasek będzie zanurzony w kwasie przez określoną liczbę minut lub sekund. Metalowa taśma zostanie następnie usunięta, a kwas zmyty wodą. Część paska zostanie pokryta ziemią, a następnie pasek jest ponownie dodawany do kwasu i proces powtarza się. Ziemia zostanie następnie usunięta z paska, a pasek inked up i drukowane., To pokaże drukarzowi różne stopnie lub głębokości wytrawiania, a tym samym wytrzymałość koloru tuszu, w zależności od tego, jak długo Płyta pozostaje w kwasie.
płytkę usuwa się z kwasu i przemywa wodą w celu usunięcia kwasu. Ziemia jest usuwana za pomocą rozpuszczalnika, takiego jak terpentyna. Terpentyna jest często usuwana z płyty za pomocą spirytusu metylowanego, ponieważ terpentyna jest tłusta i może wpływać na nakładanie tuszu i drukowanie płyty.,
obgryzanie jest procesem, w którym drukarz nanosi kwas na płytkę pędzlem w określonych obszarach płyty. Płyta może być w tym celu akwatinowana lub wystawiona bezpośrednio na działanie kwasu. Proces ten znany jest jako”spit” -gryzienie ze względu na użycie śliny niegdyś używanej jako medium do rozcieńczania kwasu, chociaż obecnie powszechnie stosuje się gumę arabską lub wodę.
Pornocrates by Félicien Rops., Trawienie i akwatinta
kawałek matowej płyty, plastikowa „karta” lub kawałek tkaniny jest często używany do wciśnięcia atramentu w nacięte linie. Powierzchnia jest wytarta kawałkiem sztywnej tkaniny znanej jako tarlatan, a następnie przetarta papierem gazetowym; niektórzy drukarze wolą używać części ostrza dłoni lub dłoni u podstawy kciuka. Wycieranie pozostawia atrament w nacięciach. Możesz również użyć składanego kawałka jedwabiu z organzy, aby wykonać ostateczne wytarcie. Jeśli używane są płyty miedziane lub cynkowe, powierzchnia płyty pozostaje bardzo czysta i dlatego Biała w druku., W przypadku zastosowania blachy stalowej, naturalny ząb płyty nadaje wydrukowi szare tło podobne do efektów akwatinty. W rezultacie płyty stalowe nie wymagają aquatintingu, ponieważ stopniowa ekspozycja płyty poprzez kolejne zanurzenia w kwasie przyniesie ten sam wynik.
wilgotny kawałek papieru jest umieszczany na płycie i jest prowadzony przez prasę.,
wytrawianie Nietoksyczneedytuj
rosnące obawy dotyczące wpływu kwasów i rozpuszczalników na zdrowie doprowadziły do rozwoju mniej toksycznych metod trawienia pod koniec XX wieku. Wczesną innowacją było zastosowanie wosku podłogowego jako twardego podłoża do powlekania płyty. Inni, tacy jak graficy Mark Zaffron i Keith Howard, opracowali systemy wykorzystujące polimery akrylowe jako podłoże i chlorek żelaza do trawienia. Polimery są usuwane roztworem węglanu sodu (sody myjącej), a nie rozpuszczalnikami., Stosowany do trawienia chlorek żelaza nie wytwarza gazu korozyjnego, tak jak kwasy, eliminując w ten sposób kolejne niebezpieczeństwo tradycyjnego trawienia.
tradycyjna akwatinta, która wykorzystuje sproszkowaną kalafonię lub emaliowaną farbę w sprayu, jest zastępowana aerografem na twardym podłożu z polimeru akrylowego. Ponownie, nie są potrzebne żadne rozpuszczalniki poza roztworem sody kalcynowanej, chociaż potrzebny jest kaptur wentylacyjny ze względu na cząstki akrylowe z natrysku pędzla powietrznego.
tradycyjny miękki grunt, wymagający rozpuszczalników do usunięcia z płyty, zastępuje się farbą drukarską na bazie wody., Tusz odbiera wrażenia jak tradycyjny miękki grunt, jest odporny na wytrawianie chlorkiem żelaza, ale może być czyszczony ciepłą wodą i roztworem sody kalcynowanej lub amoniakiem.
trawienie anodowe jest stosowane w procesach przemysłowych od ponad wieku. Moc trawienia jest źródłem prądu stałego. Element, który ma być wytrawiony (anoda) jest podłączony do jego bieguna dodatniego. Płytka odbiorcza (katoda) jest podłączona do jej ujemnego bieguna. Oba, nieco oddalone od siebie, zanurza się w odpowiednim roztworze wodnym odpowiedniego elektrolitu., Prąd wypycha metal z anody do roztworu i osadza go jako metal na katodzie. Na krótko przed 1990 r. dwie niezależne grupy opracowały różne sposoby zastosowania go do tworzenia płyt do druku wklęsłego.,
w opatentowanym systemie Elektroetch, wynalezionym przez Marion i Omri Behr, w przeciwieństwie do niektórych nietoksycznych metod trawienia, trawiona płyta może być przerabiana tak często, jak życzy sobie artysta, system wykorzystuje napięcie poniżej 2 V, które eksponuje nierówne kryształy metalu w wytrawionych obszarach, co zapewnia doskonałą retencję atramentu i wygląd wydruku o jakości równoważnej tradycyjnym metodom kwasowym. Przy odwróceniu polaryzacji niskie napięcie zapewnia prostszą metodę wytwarzania płyt mezzotintowych, a także” stalowych ” płyt miedzianych.,
niektóre z najwcześniejszych warsztatów drukarskich eksperymentujących, rozwijających i promujących techniki nietoksyczne obejmują Grafisk Eksperimentarium w Kopenhadze w Danii, Drukarnie w Edynburgu w Szkocji i New Grounds Print Workshop w Albuquerque w Nowym Meksyku.
fototrawianieedytuj
światłoczułe płyty polimerowe umożliwiają fotorealistyczne wytrawianie. Na płytkę nakłada się fotoczułą powłokę przez dostawcę płyt lub artystę. Światło jest rzutowane na płytę jako negatywny obraz, aby ją odsłonić., Płyty fotopolimerowe są myte w gorącej wodzie lub pod innymi chemikaliami zgodnie z instrukcjami producentów płyt. Obszary obrazu fototrawionego mogą zostać zatrzymane przed wytrawianiem, aby wykluczyć je z ostatecznego obrazu na płycie, lub usunięte lub rozjaśnione przez skrobanie i Wypalanie po wytrawieniu płyty. Po zakończeniu procesu fototrawiania płyta może być dalej obrabiana jako zwykła płyta wklęsła, za pomocą drypoint, dalszego trawienia, grawerowania itp. Efektem końcowym jest płyta wklęsła, która jest drukowana jak każda inna.