dzieci Lat 70.i 80. prawdopodobnie zapamiętają Oregon Trail, grę komputerową, w której gracz wciela się w rolę przywódcy wozów i prowadzi grupę osadników przez pionierski krajobraz XIX-wiecznej Ameryki. Polowałeś na bizony, strzelałeś do królików, do Forda Riversa i zbierałeś innych osadników, gdy szedłeś z Missouri do Oregonu., Ale tak jak naprawdę dostał się do gry, to się stanie:
jeśli jesteś jak ja, prawdopodobnie krzyknął: „nie znowu!'
czym dokładnie jest czerwonka i dlaczego ty i wszyscy twoi osadnicy ciągle od niej umieracie w Oregonie?
czerwonka jest stanem zapalnym jelit, który powoduje ciężką biegunkę, Zwykle charakteryzującą się śluzem lub krwią w kale. Nieleczona choroba może prowadzić do szybkiej utraty płynów, odwodnienia i ostatecznie śmierci.,
istnieją dwie formy czerwonki. Jeden jest spowodowany przez bakterię, drugi, ameba. Ten pierwszy jest najbardziej rozpowszechniony w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych; i jest zazwyczaj rozprzestrzeniony poprzez skażoną żywność i wodę.
wybuchy czerwonki były bardziej powszechne w czasie wojny, gdzie choroba szerzyła się gwałtownie z powodu niehigienicznych warunków obozowych. Podczas wojny w Meksyku (1846-48), oszałamiające 88% zgonów było z powodu chorób zakaźnych, większość z nich w przeważającej większości czerwonki., Na każdego zabitego w bitwie siedmiu zmarło z powodu choroby. Amerykańska wojna domowa nie była lepsza. Bardziej prawdopodobne było, że zginęliście na polu bitwy niż na nim, a czerwonka była główną przyczyną.
to powiedziawszy, cywile również umierali z pewną częstotliwością w XIX wieku, zwłaszcza ci, którzy byli wędrowni. Pionierzy podróżujący szlakiem Oregońskim nie wyszliby lepiej niż żołnierze walczący na wojnie., Podróżowali w dużych grupach-wagon po wagonie ciągnącym się za sobą—a ich dostęp do czystej wody i żywności byłby poważnie ograniczony. W 1853 roku jedna z pionierek napisała w swoim pamiętniku: „wciąż w obozie, mąż i ja jesteśmy chorzy (spowodowani, jak przypuszczamy, piciem wody z rzeki, która wygląda jak brudne sudsy niż cokolwiek innego)”.
choroby takie jak gruźlica, grypa, odra i ospa rozprzestrzeniają się jak ogień poprzez zatłoczone, prowizoryczne obozy., Dyzenteria byłaby jedną z głównych przyczyn śmierci wśród tych pionierów, chociaż trudno jest określić, ilu z nich zmarło, ponieważ dokumentacja medyczna zazwyczaj nie była przechowywana.
wiemy, że około 20 000 osób zginęło podczas podróży 2000-milowym szlakiem w XIX wieku. Aby to ująć w perspektywie: było średnio dziesięć grobów na milę. Pochówki były często pośpiesznie wykonywane w samym środku szlaku., Pozwoliłoby to wozom i zwierzętom deptać grób tak, aby zapach rozkładu został wymazany, a wilki nie żywiły się szczątkami.
w innym pamiętniku z tego okresu jeden z pionierów pisze: „wykopano trzy metry głębokości i wystarczająco szeroki, aby przyjąć jedenastu ofiar, a ciała w nim złożono. Wilki wykopały grób I pożarły szczątki … zebrały kości, umieściły je w skrzyni wagonowej i ponownie zakopały.'
no to masz., Życie na Oregońskim Szlaku było tak samo ciężkie, jak w grze komputerowej byśmy wierzyli. Brakowało jedzenia. Drogi były zdradliwe. A choroba szalała.
nigdy więcej nie będę narzekał na niedogodności związane z podróżą lotniczą.