Cel badania: zbadaliśmy wskaźnik korekcji sodu w surowicy pod względem długości hospitalizacji i przeżywalności u pacjentów z ciężką przewlekłą hiponatremią w Oddziale Ratunkowym (ED).
Design: an observational study using clinical chart review.
ustawienie: ED Szpitala Uniwersyteckiego w Marcianise, Caserta, Włochy z około 30.000 pacjentów odwiedza rocznie.,
Typ uczestników: zbadano 67 pacjentów z ciężką hiponatremią podzielonych na 2 podgrupy: grupę A składającą się z 35 pacjentów z korekcją stężenia sodu w surowicy<0, 3 mmol/h i grupę B składającą się z 32 pacjentów z korekcją stężenia sodu w surowicy pomiędzy<0, 5 i ≥0, 3 mmol/h.
interwencja: pacjenci w nagłych przypadkach byli oceniani pod kątem stopnia korekcji stężenia sodu w surowicy z powodu hiponatremii na podstawie mapy klinicznej.,
pomiary i główne wyniki: ciężką hiponatremię zdefiniowano jako stężenie sodu w surowicy<120 mmol/l. średni poziom korekcji stężenia sodu w surowicy wynosił 0, 17±0, 09% w grupie A i 0, 41±0, 05% w grupie B (p<0, 001 vs grupa a). Długość pobytu w szpitalu wynosiła 10,7±3,7 dnia dla grupy A i była znacząco zmniejszona do 3,8±0,4 dnia dla grupy B (p< 0,005 vs Grupa A)., Ponadto zaobserwowano, że współczynnik korekcji hiponatremii w grupie A był związany ze znacznie niższym wskaźnikiem przeżycia (25%) w porównaniu do grupy B (60%) (p<0, 001 vs Grupa A).
wniosek: zaobserwowaliśmy, że współczynnik korekcji stężenia sodu w surowicy ≥0, 3 i < 0, 5 mmol / h był związany z krótszym czasem pobytu w szpitalu i dużym wskaźnikiem przeżycia.