wyścigi rydwanów, w starożytnym świecie, popularna forma rywalizacji między małymi, dwukołowymi pojazdami narysowanymi przez zespoły dwu-, cztero-lub sześcioosobowe. Najwcześniejsza wzmianka o wyścigu rydwanów pojawia się w opisie pogrzebu Patroklosa Homera (Iliada, Księga xxiii). Takie wyścigi były ważną cechą starożytnych igrzysk olimpijskich i innych gier związanych z greckich festiwali religijnych. Były to główne wydarzenia rzymskich igrzysk publicznych (ludi publici), które odbyły się w Circus Maximus.,
© Galina Michalishina/. com
od czterech do sześciu rydwanów rywalizowało w jednym wyścigu, Zwykle składającym się z siedmiu okrążeń wokół cyrku. Rydwany wyścigowe były lekkie, kruche, łatwo rozbite w kolizji, w którym to przypadku kierowca był często uwikłany w długie lejce i ciągnięty na śmierć lub poważnie ranny.,
w okresie Cesarstwa Rzymskiego drużyny rydwanów były podzielone na cztery główne frakcje, każda zarządzana przez inne Stowarzyszenie wykonawców i każda wyróżniała się innym kolorem: czerwonym, białym, niebieskim i zielonym. Entuzjazm dla ulubionego koloru często powodował nieporządek; Juvenal, Rzymski satyryk z I I II wieku n. e., powiedział, że jeśli Zieloni przegrają, całe miasto będzie pogrążone, jakby miała miejsce jakaś wielka narodowa porażka. W późniejszym Imperium frakcje te odegrały rolę w Politycznych i (po chrystianizacji) kontrowersjach religijnych., Za czasów Justyniana bluesowie byli utożsamiani z ortodoksją, a Zieloni z monofizytyzmem, doktryną heretycką.