POE i Clemm nigdy nie mieli dzieci i nigdy nie nawiązywali w listach do niczego seksualnego. Biografowie twierdzili, że obaj mieli dobrą, oddaną więź, ale jeden bardziej przypominał brata i siostrę niż męża i żonę. Rzeczywiście, w listach Clemm był ” Sis ” lub ” Sissy.”Clemm mógł nawet zachęcić Poego do skandalicznej przyjaźni z zamężną 34-letnią poetką Frances Sargent Osgood, dostarczając notatki między nimi w sposób podobny do tego z dzieciństwa., To ostatecznie wywołało niechlujny trójkąt miłosny-nie z Clemmem, ale z Elizabeth F. Ellet, koleżanką poetki i wielbicielką Poego, która stała się szalenie zazdrosna o Osgooda i rozsiewała plotki o ich romansie i „szaleństwie Poego”.”Gehenna ostatecznie ucichła, ale splamiła reputację Poego i Clemm nigdy o niej nie zapomniał. Słynny incydent zainspirował jej wierszyk walentynkowy z 1846 r. do Poego o ” narzekaniu na wiele języków.”
na łożu śmierci Clemm uznała Ellet za morderczynię., Lata wcześniej, w styczniu 1842 roku, podczas śpiewania i gry na fortepianie, Clemm zaczął krwawić z jej ust. Poe wierzył, że to tylko „pęknięte naczynie krwionośne”, ale w rzeczywistości była to pierwsza oznaka gruźlicy., Jej zmagania z chorobą spowodowały, że jej mąż popadł w „straszną, niekończącą się oscylację między nadzieją & rozpacz,” jak to opisał w liście do przyjaciela:
za każdym razem, gdy odczuwałam wszystkie agonie jej śmierci-i przy każdym zbliżaniu się choroby kochałam ją bardziej & przylgnęła do swojego życia z bardziej desperacką uporczywością. Ale jestem konstytucyjnie wrażliwy-nerwowy w bardzo nietypowym stopniu. Stałem się szalony, z długimi przerwami okropnego poczytalności.,
nie mogąc poradzić sobie z chorobą Clemma, Poe zaczął intensywnie pić. Przez lata zdrowie jego żony wahało się między bliską śmiercią a bardziej obiecującymi dniami pielęgnowania ogrodu i gry na harfie. 30 stycznia 1847 roku Clemm ustąpił po 11 latach małżeństwa z Poe.
czytelnicy czasami lubią wierzyć, że Clemm jest piękną, ciemnowłosą dziewczyną, która umiera młodo w wielu opowieściach swojego męża, takich jak „kruk”, „Annabel Lee” i „Ligeia.,”Poe podziwiał inne kobiety przed ślubem i widział inne kobiety po śmierci Clemma, więc jest to dyskusyjne, jednak historia taka jak” Ligeia”jest trudna do oddzielenia od niej:
Ligeia zachorowała. Dzikie oczy płonęły zbyt-zbyt chwalebnym blaskiem; Blade palce stały się przezroczystym woskowym odcieniem grobu, a niebieskie żyły na wzniosłym czole Puchły i opadły porywczo z pływami łagodnych emocji. Widziałem, że musi umrzeć — i rozpaczliwie walczyłem w duchu z ponurym Azraelem., … Słowa są bezsilne, aby przekazać jakąkolwiek ideę o zaciekłości oporu, z jakim zmagała się z cieniem. Jęknąłem z udręką na żałosny spektakl. Ukoiłaby-rozumowałbym; ale w intensywności jej dzikiego pragnienia życia — dla życia-ale dla życia-pociecha i rozum były najwyższym szaleństwem.
To, czy Clemm był muzą Poego, można dyskutować, ale niewątpliwie uderzyła ona w coś w nim, wprowadzając w grę intensywność, która określiłaby jego pracę na długo po jego śmierci.