film dokumentalny The Cove z 2009 roku, przedstawiający praktykę zaganiania i zabijania delfinów w małej zatoce zabarwionej krwią, odwiedził oszałamiającą minioną dekadę w małym japońskim miasteczku Taiji.,
wybuch międzynarodowego oburzenia na 400-letnią praktykę polowania na delfiny Taiji zobaczył aktywistów przybywających do nadmorskiego miasta, aby domagać się zmian, a także krytykę ze strony celebrytów i polityków, w tym ówczesnej ambasador USA w Japonii, Caroline Kennedy, która nazwała tę działalność „nieludzką”.
rok po premierze, The Cove zdobył Nagrodę Akademii dla najlepszego filmu dokumentalnego, a producent Fisher Stevens uchwycił statuetkę Oscara, wyjaśniając, że praca była „zabawnym filmem, który również stara się oświecić wszystkich”.,
To był moment, w którym Nowojorska Japońska producentka filmowa Megumi Sasaki poczuła się sprowokowana, aby stworzyć odpowiedź. „W Japonii jest takie powiedzenie o małym rybie ości w gardle” – mówi The Guardian. „To problem, który cię niepokoi, ale nie możesz go dosięgnąć. To była moja rybia kość i musiałam mówić głośniej. Zdecydowałem się nakręcić film, gdy tylko The Cove wygra Nagrodę Akademii.”
, „To złe, że obcy przychodzą i próbują zniszczyć naszą historię i kulturę” – mówi w pewnym momencie wielorybnik, gdy protestujący z grupy Sea Shepherd filmują swoich towarzyszy i rzucają w nich krytyką. Jeden z aktywistów nazywa wielorybnika „głupim gównem”.
polowanie na delfiny odbywa się w innym miejscu w Japonii, ale Taiji jest jedynym miejscem, w którym występuje polowanie na „napęd”. Wiąże się to z wpychaniem delfinów do niesławnej już zatoki, gdzie są następnie zamykane przez długie sieci., Delfiny są następnie sprzedawane do akwariów, aby stać się wystawiającymi eksponatami lub rzeźbione dla mięsa.
w USA i większości Europy stało się aksjomatyczne, że zabijanie delfinów i wielorybów jest barbarzyńskie i niepotrzebne. Pokazy delfinów są również pod większą kontrolą. Ric O ' Barry, który wymachiwał flagą Pro-delfinów na scenie podczas Oscarów 2010, trenował delfiny do popularnego amerykańskiego serialu Flipper, dopóki jedna z nich, Kathy, nie umarła.
O ' Barry jest przekonany, że Kathy celowo zamknęła własną dziurę i popełniła samobójstwo z powodu jej cierpienia., Przez następne 40 lat prowadził kampanię przeciwko delfinom w niewoli, a później polowaniom na Taiji. „Stworzyłem ten przemysł rozrywki delfinów”, mówi o ' Barry w wielorybie opowieści. „Kiedyś motywowało mnie poczucie winy, teraz motywuje mnie postęp.”
Sasaki, którego poprzednie filmy dokumentalne obejmują Herb z 2008 roku & Dorothy, używa wieloryba opowieści, aby zadać pytanie, czy postęp byłby lepiej służył w niwelowaniu ziejącej przepaści kulturowej, zamiast po prostu zamykać polowanie na Taiji.,
mieszkańcy miasta pokazani są jak wkładają klopsiki wielorybów do kubków i cieszą się kawałkami pasiastego delfina. W innych miejscach palą kadzidła w ceremoniach deifikujących wieloryby, których podobieństwo zdobi niemal każdą dużą ścianę w Taiji. Wielorybnicy mill ponuro wokół doku, gdy są harangued. Sasaki wskazuje na długą praktykę kulturową, która zderzyła się z rozwścieczonym Zachodem, który oczyścił się z wielorybnictwa.
„The Cove was a well-told story but it was so one-sided and was full of prejudice”, she says., „To było tak, jakby celowali kamerą w ludzi, którzy nie potrafią podnieść własnego głosu. To jak znęcanie się.”
a Whale of a Tale ilustruje, jak wyrafinowana kampania grup takich jak Sea Shepherd, być może nie jest zaskoczeniem, ledwo została skontrowana w sądzie opinii publicznej przez miasto liczące zaledwie 4000 osób. Ale uznaje również, jak nacjonalistyczne osobistości w Japonii zajęły się tą kwestią.,
spożycie mięsa wielorybów i delfinów systematycznie spada w Japonii, do tego stopnia, że wielu młodych ludzi w Tokio nigdy go nie jadło. Sasaki spędziła ostatnie 40 lat w Nowym Jorku, ale dorastała w Sapporo, gdzie pamięta tylko jedzenie mięsa wielorybów na okazjonalny szkolny lunch.
„starsze pokolenia, które dorastały po wojnie, gdy brakowało jedzenia, mają poczucie nostalgii do tego, ale nigdy nie było to moje ulubione jedzenie” – mówi. „Nie miałem nawet delfina, dopóki nie spotkałem przywódcy wielorybników w 2014 roku i nie poszedłem do jego domu., Dał mi delfina sashimi, przypuszczam, że to był test. Było pyszne, smakowało jak carpaccio wołowe o rybnym smaku.”
nawet gdy konsumpcja mięsa wielorybów i delfinów spadła, zostało ono przyjęte jako nieodłączna część japońskiego charakteru przez prawicowych aktywistów, z których niektórzy są pokazani w opowieści o wielorybie, mówiącej Sea Shepherdowi, aby wrócił do domu za pomocą głośników zamontowanych na samochodach.
delfiny wymordowane w Taiji nie są uważane za zagrożone wyginięciem, więc polowanie rzuca szersze pytania. Czy mamy moralne prawo zabijać zwierzęta w ten sposób?, A co ze świniami i krowami wysyłanymi w nędznych warunkach na zachodzie? Kto ma prawo mówić komu, co ma zabijać lub jeść? Zamorski opprobrium, jak na ironię, tchnął życie w umierającą praktykę.
„dopóki mamy presję spoza kraju, bardziej zdeterminowani Japończycy będą ją kontynuować” – mówi Sasaki. „To taka ironia. Gdyby ci aktywiści po prostu przestali naciskać na Japonię, młodsze pokolenie nie przejmowałoby się jedzeniem tego i w zasadzie wszystko by odeszło.”
Sasaki powiedział, że polowanie wskazuje na szersze podziały między krajami takimi jak USA i Japonia. „Wiele chrześcijańskich krajów zachodnich myśli w kategoriach hierarchii, gdzie ludzie są blisko góry, tuż poniżej Boga, a następnie natura jest poniżej nas”, mówi.
„w Japonii ludzie myślą, że ludzie są tylko częścią natury i żadne zwierzę nie jest lepsze ani gorsze. To dla nich bardzo zastanawiające, kiedy ludzie Zachodu mówią, że delfiny i wieloryby są inteligentne i podobne do ludzi, ponieważ wszystkie stworzenia są wyjątkowe., Co czyni inteligentne zwierzę? Ptaki mogą latać w połowie świata bez GPS, czy to nie inteligencja? Ręcznie wybieramy zwierzęta, które lubimy, jak delfiny lub słonie, które uważamy za majestatyczne, ale nie zwracamy uwagi na inne, które są zagrożone.”
ta kulturowa niewspółosiowość jest pogłębiana przez pewien upór w Japonii, mówi Sasaki. „Tradycja w Japonii jest czymś, co jest po prostu przekazywane, czy to dobre, czy złe, czy pasuje do dzisiejszego świata, czy nie. Na Zachodzie, jest bardziej badanie tego rodzaju tradycyjnych działań.,”
Wątpi jednak, że zmieni to zdanie wielu.
„to miasto Taiji było całkowicie zastraszane przez społeczność międzynarodową, ale dałem rybakom do zrozumienia, że nie zamierzam stawać po stronie”, mówi. „Nie Jestem tu, aby zmieniać zdanie, nie jestem aktywistą, jestem gawędziarzem., Chcę, aby ludzie myśleli o nowych perspektywach, ponieważ świat jest skomplikowany, nie jest czarno-biały.
„istnieją uniwersalne tematy o tym, jak współistniejemy. Rzeczy są tak podzielone na świecie, że nie słuchamy się nawzajem, demonizujemy drugą stronę sporu. To tylko mikrokosmos tego.”
-
a Whale of a Tale zadebiutuje 17 sierpnia w Nowym Jorku, a 24 sierpnia w Los Angeles., W Wielkiej Brytanii date has yet to be announced
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Share via Email
- Share on LinkedIn
- Share on Pinterest
- Share on WhatsApp
- Share on Messenger