powinno być już jasne, że Wystąpienia publiczne zdarzają się wokół nas w wielu segmentach naszego życia. Aby jednak naprawdę zrozumieć, co dzieje się w ramach tych prezentacji, musimy zrobić krok wstecz i przyjrzeć się niektórym kluczowym elementom procesu komunikacji.
liniowy Model komunikacji
pierwszy teoretyczny model komunikacji został zaproponowany w 1949 roku przez Shannona i Weavera dla Bell Laboratories., Ten trzyczęściowy model miał uchwycić proces transmisji radiowej i telewizyjnej. Jednak później został zaadaptowany do komunikacji człowieka i jest obecnie znany jako liniowy model komunikacji. Pierwsza część modelu to nadawca, a to osoba, która mówi. Druga część modelu to kanał, który jest urządzeniem do przenoszenia wiadomości (np. telefon lub telewizor). Trzecią częścią modelu jest odbiornik, a to jest osoba, która odbiera wiadomość., W tym modelu komunikacja jest postrzegana jako jednokierunkowy proces przekazywania wiadomości od jednej osoby do drugiej osoby. Model ten można znaleźć na rysunku 1.1. Jeśli myślisz o sytuacjach, gdy komunikujesz się z inną osobą twarzą w twarz lub gdy wygłaszasz przemówienie, prawdopodobnie zdajesz sobie sprawę, że ten model jest niewystarczający-komunikacja jest znacznie bardziej skomplikowana niż odpalanie wiadomości innym.
„rysunek 1.1” autorstwa Public Speaking Project. CC-BY-NC-ND.,
transakcyjny Model komunikacji
modele komunikacji ewoluowały znacząco od czasu, gdy Shannon i Weaver po raz pierwszy zaproponowali swój znany model koncepcyjny ponad sześćdziesiąt lat temu. Jednym z najbardziej użytecznych modeli rozumienia wystąpień publicznych jest transakcyjny model komunikacji Barnlunda. W modelu transakcyjnym komunikacja jest postrzegana jako ciągły, okrągły proces. Nieustannie oddziałujemy i mamy wpływ na tych, z którymi się komunikujemy., Model transakcyjny ma wiele współzależnych procesów i komponentów, w tym procesy kodowania i dekodowania, komunikator, wiadomość, kanał i szum. Chociaż nie jest bezpośrednio poruszany w oryginalnym modelu transakcyjnym Barnlunda (2008), światopogląd uczestników i kontekst odgrywają również ważną rolę w procesie komunikacji. Zob. rysunek 1.2 Dla ilustracji.
„rysunek 1.2” autorstwa Public Speaking Project. CC-BY-NC-ND.,
ten, kto pewnego dnia nauczy się latać, musi najpierw nauczyć się stać, chodzić, biegać, wspinać się i tańczyć; nie można latać. ~ Friedrich Nietzsche