ćwiczenie wahadłowe, znane również jako wahadła Codmana, jest często stosowane u pacjentów z patologiami barku, aby zapewnić delikatne rozproszenie stawów i oscylację stawów w celu zmniejszenia bólu. Ćwiczenie to jest również często stosowane po operacyjnie po naprawie mankietu rotatora w celu wczesnej mobilizacji stawów, zwiększonego przepływu składników odżywczych do przestrzeni stawowej i redukcji bólu.,
prawidłowe ćwiczenie wahadła/Codmana:
oryginalne ćwiczenie wahadła / Codmana zostało opisane jako niewielki ruch kończyny górnej podczas pochylania się ku komforcie pacjenta. Inicjacja ruchu ramion w tym ćwiczeniu ma być tworzona przez ciało wykonujące ruchy kołysające lub kołyszące, pozwalające na zawisanie i bierne poruszanie się ramienia. Kluczowym elementem tego opisu jest pasywny., Ogólnie rzecz biorąc, pacjenci, którzy poddają się operacji naprawy mankietu rotatora, będą ograniczeni tylko do biernego zakresu ruchu i nie będą mogli wykonywać czynnego ruchu, takiego jak podnoszenie lub sięganie po pierwsze 6 wks. Dlatego wczesne rozpoczęcie ćwiczeń wahadłowych po naprawie mankietu rotatora musi być wykonane w odpowiedni sposób pasywny.
przeprowadzono badania mające na celu zbadanie aktywacji mięśni skrętu rotatora podczas wykonywania ćwiczeń wahadłowych zarówno w zdrowych, jak i patologicznych ramionach., W badaniach tych zarejestrowano i porównano aktywację mięśniową mięśni mankietu rotatora podczas wykonywania wahadeł w pasywny sposób, zarówno z małymi, jak i dużymi kręgami. Następnie zaobserwował aktywację mięśniową wykonaną nieprawidłowo (z aktywnym zakresem ruchu) w małych i dużych kręgach. Badania te wykazały, że podczas wykonywania ćwiczeń wahadłowych w kręgach o średnicy nie większej niż 20 cm (nieco większej niż DVD), mięśnie mankietu rotatora nie przekraczają niebezpiecznego poziomu skurczu; w ten sposób unikając nadmiernego stresu przy nowej naprawie., Następnie, gdy wahadła wzrosną do 51 cm (mniej więcej wielkości opony), mięśnie mankietu rotatora zaczynają zbliżać się do niekorzystnej ilości stresu podczas naprawy. Stwierdzono również, że ilość aktywacji mięśni supraspinatus podczas nieprawidłowych ćwiczeń wahadłowych jest wyższa u pacjentów z patologiami barku w porównaniu do zdrowych ramion. Podkreśla to znaczenie techniki podczas wykonywania tego ćwiczenia po operacji.
wiele odmian tego ćwiczenia wyewoluowało z pierwotnego opisu biernego zwisania ramion z małymi łagodnymi huśtawkami., Często pacjenci po operacyjnie wykonują duże ruchy ramion w celu poprawy ROM, zakładając, że ” więcej znaczy lepiej.”Dowiedzieliśmy się jednak, że może to być szkodliwe dla leczenia.
ze względu na częste błędne interpretacje dotyczące ćwiczeń wahadłowych, uważa się, że ramię „zwisa” jest bezpieczną alternatywą dla huśtawek wahadłowych. Uważam, że ten sam delikatny efekt trakcji można nadal osiągnąć, zapewniając jednocześnie, że zakres ruchu jest ściśle pasywny., Każdy pacjent jest również wykształcony na temat znaczenia tej pozycji wiszącej, aby umożliwić samodzielną opiekę podczas kąpieli i ubierania się.
Ochrona naprawy chirurgicznej ma ogromne znaczenie po operacji mankietu rotatora, aby umożliwić odpowiednie gojenie. Wszyscy pacjenci powinni zachować ostrożność, aby zrozumieć ich działanie i środki ostrożności ustalone przez ich chirurga.
elektromiografia wybranych mięśni barku podczas ćwiczeń wahadłowych bez obciążania i obciążania. Abigail A. Ellsworth, DPT, Michael Mullaney, PT, Timothy F. Tyler, PT ATC, Malachy Mchugh, PhD, and Stephen Nicholas, J MD., N Am J Sports Phys Ther. 2006 maj; 1(2): 73-79.