Ślimak lądowy

charakterystyka Fizycznaedit

„zęby ślimaka” z Micrographia Roberta Hooke ' a, 1665. To faktycznie pokazuje szczękę, przeciwko której działają zęby na Raduli.

Sphincterochila boissieri w Hamakhtesh Hagadol, północny Negew. Średnica 2,1 cm.,

iv rzęski nabłonkowe. Ruch ten jest zasilany przez kolejne fale skurczów mięśni, które poruszają się w dół brzucha stopy. Ta muskularna akcja jest wyraźnie widoczna, gdy ślimak czołga się po szybie okna lub akwarium., Ślimaki poruszają się z przysłowiowo niską prędkością (1 mm/s jest typową prędkością dla dorosłych Helix lucorum). Ślimaki wydzielają śluz zewnętrznie, aby zapobiec wysychaniu ich miękkich ciał. Wydzielają również śluz ze stopy, aby pomóc w poruszaniu się, zmniejszając tarcie, oraz aby zmniejszyć ryzyko obrażeń mechanicznych od ostrych przedmiotów, co oznacza, że mogą czołgać się po ostrej krawędzi jak prosta brzytwa i nie zostać zranione. Śluz, który ślimaki lądowe wydzielają stopą, pozostawia za sobą szlam śluzowy, który często jest widoczny przez kilka godzin później jako błyszcząca „ścieżka” na powierzchni, po której pełzały.,

ślimaki (jak wszystkie mięczaki) mają również płaszcz, wyspecjalizowaną warstwę tkanki, która pokrywa wszystkie narządy wewnętrzne, ponieważ są zgrupowane razem w masie trzewnej. Płaszcz rozciąga się również na zewnątrz w klapach, które sięgają do krawędzi skorupy i w niektórych przypadkach mogą pokrywać skorupę, a które są częściowo chowane. Płaszcz jest przymocowany do skorupy i tworzy skorupę i umożliwia wzrost skorupy poprzez wydzielanie.,

Większość mięczaków, w tym ślimaków lądowych, ma skorupę, która jest częścią ich anatomii od stadium larwalnego i która rośnie wraz z nimi w wyniku procesu wydzielania węglanu wapnia wzdłuż otwartej krawędzi i po wewnętrznej stronie dla dodatkowej siły. Chociaż niektóre ślimaki lądowe tworzą skorupy, które są prawie w całości utworzone z konchioliny białkowej, większość ślimaków lądowych potrzebuje dobrego zaopatrzenia w wapń w swojej diecie i środowisku, aby wytworzyć silną skorupę. Brak wapnia lub niskie pH w ich otoczeniu może powodować cienkie, pęknięte lub perforowane muszle., Zwykle ślimak może naprawić uszkodzenia swojej skorupy w czasie, jeśli jego warunki życia ulegną poprawie, ale poważne uszkodzenia mogą być śmiertelne.Po wciągnięciu do muszli wiele ślimaków ze skrzelami (w tym niektóre gatunki lądowe) jest w stanie chronić się za pomocą drzwiowej struktury anatomicznej zwanej operculum.

ślimaki lądowe mają duże rozmiary. Największym żyjącym gatunkiem jest ślimak Afrykański olbrzymi lub ślimak tygrysi (Achatina achatina; Rodzina Achatinidae), który może mierzyć do 30 cm., Największe ślimaki lądowe Eurazji to endemiczne ślimaki kaukaskie Helix buchi i Helix goderdziana z południowo-wschodniego obszaru Morza Czarnego w Gruzji i Turcji; średnica muszli tych ostatnich może przekraczać 6 cm

Większość ślimaków lądowych nosi jedną lub dwie pary macek na głowach. U większości ślimaków lądowych oczy są noszone na pierwszym (górnym) zestawie czułków (zwanych ommatoforami lub bardziej nieformalnie „łodygami ocznymi”), które zwykle stanowią około 75% szerokości oczu. Drugi (dolny) zestaw macek działa jak narządy węchowe., Oba zestawy czułków są chowane u ślimaków lądowych.

trawienie i układ nerwowyedytuj

lekkie badanie odcinka przez oko ślimaka (Helix pomatia). 1 komora przednia, 2 soczewki w komorze tylnej, 3 siatkówka, 4 nerw wzrokowy

anatomia ślimaka zwyczajnego

ślimak ogrodowy (Cornu aspersum) wypróżnia się

ślimak rozkłada pokarm za pomocą Raduli wewnątrz jamy ustnej., Radula jest chitynową strukturą przypominającą wstęgę zawierającą rzędy mikroskopijnych zębów. Dzięki temu ślimak zadrapuje pokarm, który jest następnie przenoszony do przewodu pokarmowego. W bardzo cichym otoczeniu słychać, jak duży ślimak lądowy „chrupie” swoje jedzenie: radula rozrywa się na powierzchni pożywienia, które ślimak je.

zwoje mózgowe ślimaka tworzą prymitywny mózg podzielony na cztery części. Struktura ta jest znacznie prostsza niż mózgi ssaków, gadów i ptaków, ale mimo to ślimaki są zdolne do uczenia się asocjacyjnego.,

wzrost muszli

wraz ze wzrostem ślimaka rośnie jego skorupa węglanu wapnia. Muszla rośnie addytywnie, poprzez dodanie nowego węglanu wapnia, który jest wydzielany przez gruczoły znajdujące się w płaszczu ślimaka. Nowy materiał jest dodawany do krawędzi otworu muszli (otworu muszli). W związku z tym środek spirali muszli powstał, gdy ślimak był młodszy, a część zewnętrzna, gdy ślimak był starszy. Gdy ślimak osiągnie pełny dorosły rozmiar, może zbudować zagęszczoną wargę wokół otworu muszli. W tym momencie ślimak przestaje rosnąć i zaczyna się rozmnażać.,

skorupa ślimaka tworzy spiralę logarytmiczną. Większość muszli ślimaka jest praworęczna lub zręczna w zwijaniu, co oznacza, że jeśli muszla jest trzymana z wierzchołkiem (końcówką lub młodocianymi wiórkami) skierowanym w stronę obserwatora, spirala przebiega zgodnie z ruchem wskazówek zegara od wierzchołka do otworu.,

Ślimak z prawą spiralną skorupą
iv id=”e7d9e0a739″

sinistral (leworęczny) gatunki ślimaków z Indii Zachodnich

hibernacja i estywacjaedytuj

niektóre ślimaki hibernują zimą (zazwyczaj od października do kwietnia na półkuli północnej). Mogą też zanikać latem w warunkach suszy., Aby pozostać wilgotnym podczas hibernacji, ślimak uszczelnia otwór muszli suchą warstwą śluzu zwaną epifragmą.

reprodukcja

użycie strzałek miłosnych przez ślimaka lądowego Monachoides vicinus jest formą selekcji seksualnej

ślimaki kryją się w Los Angeles

dwa ślimaki Helicid nawiązują kontakt przed kryciem.,

dwie helisy pomatia ślimaki godowe

zdecydowana większość ślimaków lądowych to hermafrodyty z pełnym zestawem narządów rozrodczych obu płci, zdolne do produkcji zarówno plemników, jak i komórek jajowych. Kilka grup ślimaków lądowych, takich jak Pomatiidae, które są odlegle spokrewnione z Periwinkle, mają oddzielne płcie: samca i samicę. Wiek dojrzałości płciowej waha się w zależności od gatunku ślimaka, od 6 tygodni do 5 lat. Niekorzystne warunki środowiskowe mogą opóźnić dojrzałość płciową u niektórych gatunków ślimaków.,

Większość ślimaków lądowych oddychających powietrzem wykonuje zaloty przed kryciem. Zaloty mogą trwać od dwóch do dwunastu godzin. U wielu różnych rodzin ślimaków lądowych i ślimaków, przed kryciem jedna lub więcej strzałek miłosnych wystrzeliwanych jest w ciało partnera.

ślimaki lądowe są płodnymi hodowcami i inseminują się parami, aby wewnętrznie zapłodnić swoje komórki jajowe poprzez otwór rozrodczy po jednej stronie ciała, w pobliżu przodu, przez który wyciskane są zewnętrzne narządy rozrodcze, dzięki czemu można wymieniać plemniki., Następnie następuje zapłodnienie i rozwijają się jaja. Każdy lęg może składać do 100 jaj.

ślimaki ogrodowe chowają jaja w płytkiej glebie, głównie podczas ciepłej i wilgotnej pogody, zwykle 5 do 10 cm w dół, kopując stopą. Rozmiary jaj różnią się między gatunkami, od średnicy 3 mm U ślimaka gaj do średnicy 6 mm U olbrzymiego afrykańskiego ślimaka lądowego. Po 2-4 tygodniach sprzyjającej pogody wylęgają się z nich jaja, a Młode wyłaniają się. Ślimaki mogą składać jaja tak często, jak raz w miesiącu.,

odnotowano hybrydyzacje gatunków ślimaków, choć nie występują one powszechnie na wolności, w niewoli można je do tego nakłonić.

partenogenezę odnotowano tylko u jednego gatunku ślimaka, ale wiele gatunków może się samozapłodnić.

Długość Życiaedytuj

większość gatunków ślimaków lądowych jest roczna, inne wiadomo, że żyją 2 lub 3 lata, ale niektóre większe gatunki mogą żyć ponad 10 lat w stanie dzikim. Na przykład 10-letnie osobniki ślimaka Rzymskiego Helix pomatia prawdopodobnie nie są rzadkością w naturalnych populacjach., Populacje niektórych zagrożonych gatunków mogą być zależne od puli tak długowiecznych osobników dorosłych. W niewoli długość życia ślimaków może być znacznie dłuższa niż na wolności, na przykład do 25 lat u H. pomatia.

DietEdit

na wolności ślimaki jedzą różne pokarmy. Lądowe ślimaki są zwykle roślinożerne, jednak niektóre gatunki są drapieżnymi mięsożercami lub wszystkożernymi, w tym rodzaj Powelliphanta, który obejmuje największe mięsożerne ślimaki na świecie, pochodzące z Nowej Zelandii., Dieta większości ślimaków lądowych może obejmować liście, łodygi, miękką korę, owoce, warzywa, grzyby i glony. Niektóre gatunki mogą powodować szkody w uprawach rolnych i roślinach ogrodowych, dlatego są często uważane za szkodniki.

PredatorsEdit

larwa żarłacza (Lampyris noctiluca) atakująca i zjadająca ślimaka lądowego

próbując chronić się przed drapieżnikami, ślimaki lądowe chowają swoje miękkie części do swojej skorupy podczas odpoczynku; niektóre chowają się., Ślimaki lądowe mają wiele naturalnych drapieżników, w tym członków wszystkich lądowych grup kręgowców, trzy przykłady to drozdy, jeże i węże Pareas. Bezkręgowe drapieżniki obejmują ślimaki dekoltowe, chrząszcze naziemne, pijawki, niektóre lądowe płazińce, takie jak Platydemus manokwari, a nawet drapieżną gąsienicę Hyposmocoma molluscivora.

w przypadku ślimaka bagiennego Succinea putris ślimaki mogą być pasożytowane przez mikroskopijną płaszczkę z gatunku Leucochloridium paradoxum, która następnie rozmnaża się w ciele ślimaka., Płazińce atakują źdźbła oka ślimaka, powodując ich powiększenie. Ptaki są przyciągane i zużywają te łodygi oczu, zużywając pluskwiaków w procesie i staje się ostatecznymi gospodarzami pluskwiaków.

działalność człowieka stanowi ogromne zagrożenie dla ślimaków w środowisku naturalnym. Zanieczyszczenie środowiska i niszczenie siedlisk spowodowało wymarcie znacznej liczby gatunków ślimaków w ostatnich latach.

Articles