een miljard mensen leren Engels over de hele wereld en de meeste van hen worstelen met dezelfde dingen. In 12 jaar lesgeven ESL (Engels als tweede taal), was ik verrast om te ontdekken dat er weinig overlap is tussen de fouten die buitenlanders maken en de strijd die moedertaalsprekers hebben. Engelse leerlingen verwarren zelden ze zijn/daar / hun Of jouw / jij en hebben zeker veel minder moeite met apostrofen dan ik., De onvoorspelbaarheid van de Engelse spelling is moeilijk voor leerlingen en moedertaalsprekers, maar voor de buitenlander, het is de grammatica moedertaalsprekers gebruiken zonder na te denken dat het lastigste bewijst. Hier zijn vijf van de grootste quagmires in het Engels.
1. Alledaagse woorden die niets betekenen
Hoe zou u beschrijven wat u ‘ s ochtends doet? Zoiets verwacht ik: “als mijn wekker afgaat, sta ik op, trek mijn pyjama uit, trek mijn kleren aan en ga ik aan het werk.,”
die lijst ziet er basic uit, maar het staat vol met een van de meest frustrerend verwarrende constructies in het Engels: de gevreesde phrasal werkwoord—werkwoorden gevolgd door een of twee voorzetsels. De sleutelwoorden in die zin hebben geen zin voor miljoenen mensen over de hele wereld die Engels leren als vreemde taal. Waar gaat je alarm heen? Waarom sta je liever op dan op te staan? Kleding wordt aangetrokken, maar niet afgedaan, uitgedaan, maar niet aangetrokken. En wat betreft set en off, geen van deze woorden betekenen echt iets als je erover nadenkt, dus wat betekenen ze in hemelsnaam als ze samen zijn?,
Er zijn duizenden phrasal werkwoorden, letterlijk genoeg om speciale woordenboeken alleen voor hen te vullen. Om het nog erger te maken, elk van deze ondoorgrondelijke constructies kan verschillende betekenissen hebben. Hoeveel definities kun je bedenken voor “uitstellen”?
2. Te veel manieren om over de toekomst te praten
als het aankomt op praten over wat we hierna gaan doen, maakt Engels dingen zo verwarrend mogelijk. We hebben acht (of meer, afhankelijk van of je uitdrukkingen meetelt alsof het morgen gaat regenen) verschillende grammaticale structuren om de toekomst uit te drukken., Ze brengen vaak extreem subtiele subteksten over die een andere moedertaalspreker automatisch oppikt.
bijvoorbeeld, Ik vraag je naar je plannen voor het diner vanavond en je zegt, ” Ik krijg pizza op de weg naar huis.”Ik weet dat je gewoon spontaan besloot om dat te doen. Terwijl, als je me vertelt dat je pizza gaat halen, begrijp ik dat je er eerder over nagedacht hebt. En, als je zegt, “Ik ga pizza halen,” ik weet dat het in je hoofd zit als onderdeel van het plan van vanavond, misschien heb je zelfs het restaurant geboekt., Of je zou kunnen zeggen “Ik zou pizza gaan halen”, een structuur die in het verleden ook wel de toekomst wordt genoemd, wat aangeeft dat je open staat om van gedachten te veranderen. Tot slot,” the pizza guy deliveries at 20: 00 ” vertelt me dat je een junkfood verslaafde met een regelmatige geplande levering.
Er zijn nog minstens drie toekomstige mashups (Ik zal eten, Ik zal hebben gegeten, Ik zal hebben gegeten)die de plot van interstellair eenvoudig maken. Als buitenlanders Engels beginnen te leren, wordt hen geleerd om will te gebruiken., En dan besteden ze de rest van hun Engelse leercarrière aan het afleren van alles wat ze dachten te weten. En dat is gewoon om te praten over de echte toekomst—als we beginnen te praten over de imaginaire toekomst, is het nog erger.
3. De onwerkelijke toekomst
stel je voor dat twee werknemers over hun toekomst praten. Geen van hen zijn bijzonder verliefd op hun werk, dus ze delen hun dromen om hun leven te veranderen. “Als ik van carrière zou veranderen, zou ik dierenarts worden”, zegt men. De andere antwoorden: “Ja, als ik van carrière verander, word ik chef.,”
als we hun gesprek afluisterden, zouden we onbewust weten dat de eerste werknemer zichzelf ziet als onwaarschijnlijk dat hij ooit zijn droom zal volgen, alleen al door zijn grammatica. Maar de tweede persoon ziet de mogelijkheid van het veranderen van carrière als veel waarschijnlijker gebeuren. De Engelse leerling, echter, worstelt om uit te vinden of het gesprek gaat over de toekomst op alle, laat staan de mate van waarschijnlijkheid die het draagt.
“als ik van carrière veranderde …” in het verleden? “Als ik van carrière verander…” nu?, In het Engels gebruiken we het verleden om te laten zien dat we het over een onwaarschijnlijke toekomst hebben, en het heden om te laten zien dat we het over een waarschijnlijke toekomst hebben. Wat nergens op slaat tenzij je Marty McFly bent.
4. Kleine woorden hebben grote taken
als je nog nooit grammatica in enige diepte hebt moeten studeren, Weet je misschien niet dat je hulpwerkwoorden gebruikt. Hulp betekent zogenaamd “helpen”, maar nooit is een grammaticale term misleidend toegepast. Voor de student Engels zijn ze een belemmering die begint op instapniveau en blijft een probleem voor altijd., Engels gebruikt ze om vragen te stellen, om zinnen te ontkennen, om nadruk te geven, en om te laten zien dat we het antwoord al weten op de vraag die we stellen. Zij zijn de kleine woorden zijn, doen en hebben, hun vroegere equivalenten waren/waren, deden en hadden, en de negatieven van alle zeven van hen. En alle andere woorden die worden toegevoegd aan “help”, zoals will, would, can, should etc. Is dat duidelijk? Ze zijn niet gemakkelijk, hoewel ze struikelen van de tong voor native speakers, nietwaar?,
als dat niet onbehulpzaam genoeg is, varieert de positie van de hulpbijl ten opzichte van het “hoofdwerkwoord” in de zin afhankelijk van de tijd en of het een vraag of een statement is. Ook hebben niet alle vragen een hulp (onderwerp vragen als ” wie zag je?”in tegenstelling tot” wie heb je gezien?”), en “zijn” heeft zijn eigen regels.
5. Kleine woorden hebben lange regels
Engels heeft nog kleinere woorden die problemen veroorzaken die ver buiten hun grootte liggen: de en a / an, ook wel bekend als het bepaalde en onbepaalde lidwoord., Als je hebt geworsteld met Spaans of Frans op school, je zou kunnen denken dat Engels Heeft het gemakkelijk omdat er geen geslacht om te leren. Maar Engels maakt dat goed met zijn ton van regels over wanneer te gebruiken a, wanneer te gebruiken de, en wanneer te gebruiken niets. Zelfs mensen die al 20 jaar of meer vloeiend Engels spreken, maken fouten met hen waar moedertaalsprekers dat nooit zouden doen.
Dit zijn enkele van de Algemene moeilijkheden die mensen hebben met het spreken van het Engels, maar afhankelijk van de moedertaal van de persoon, zijn er andere specifieke hindernissen., De volgende keer dat je denkt dat iemands Engels kan doen om te verbeteren, probeer te overwegen hoeveel ze al hebben overwonnen.