uit de eerste Hand
Dit zijn fragmenten uit een tijdschrift dat George Heinrich Crist bijhield toen hij en zijn familie de aardbevingen van 1811-12 in Madrid ondergingen. Ze woonden in de buurt van het huidige Louisville, Kentucky, meer dan 250 mijl afstand van epicenter in New Madrid, Missouri. (Fragmenten worden opnieuw gepubliceerd zoals geschreven door Crist.December 16, 1811 ” There was a great shaking of the earth this morning. Tafels en stoelen draaiden zich om en sloegen ons allemaal uit bed., Het gebrul zou ons doof maken als we zouden leven. Het was geen storm. als je kon horen, hoorde je alleen maar geschreeuw van mensen en dieren. Het was het ergste wat ik ooit heb meegemaakt. Het was nog donker en je kon niets zien. Ik dacht dat het schudden en het harde gebrul nooit zou stoppen. Je kon niet vasthouden aan niets noch man of vrouw was sterk genoeg-het schudden zou kloppen je verliest als kloppen hik noten uit een boom. Ik weet niet hoe we het hebben overleefd., Niemand van ons werd gedood – we waren allemaal gewond en sommigen van ons knock-out voor awile en bloed was overal. Toen het dag pauze kreeg kon je de schade rondom zien. We hadden nog steeds ons huis het was wat schade. Sommige mensen die het huis niet te sterk was gebouwd, deden dat niet. We zullen op onze dieren moeten jagen. Elk lichaam is doodsbang. we weten nog steeds niet of er iemand is vermoord.23 januari 1812 wat gaan we doen? Je kunt er niet tegen vechten omdat je niet weet hoe. Het is niet iets dat je kunt zien., In een storm kun je de hemel zien en het toont donkere wolken en je weet dat je misschien sterke winden krijgt, maar dit kun je niets anders zien dan een huis dat gewoon op een stapel op de grond ligt – niet verspreid rond en bomen die net omvalt met de wortels er nog op. De aarde beeft of wat het ook is dat vandaag weer komt. Het was net zo slecht of erger dan die in December. We verloren onze Amandy Jane in deze-een boomstam viel op haar. We begraven haar op de heuvel onder een boom waar Besys Ma en Pa begraven liggen. Veel mensen denken dat de duivel hier is., Sommigen denken dat dit het begin is van de wereld die tot een einde komt.8 februari 1812 als we hier niet weg komen zal de grond ons levend opeten. We hadden gisteren weer zo ‘ n Aardschok en vandaag de dag beeft de grond nog steeds af en toe. We staan allemaal op het punt gek te worden van pijn en angst. We kunnen niets doen totdat we onze dieren hebben gevonden of meer hebben. We hebben niet genoeg gevonden om hem mee te nemen.”