in de 15e eeuw begon de artistieke smaak in heel Europa te veranderen. Deze verandering resulteerde in een periode die bekend staat als de Renaissance, een 300-jarige “Gouden Eeuw” van verlichting. Voor veel mensen wordt dit stuk Europese kunstgeschiedenis vaak alleen geassocieerd met meesters van de Italiaanse Renaissance, zoals Michelangelo, Leonardo da Vinci en Sandro Botticelli., Echter, deze transformatie raakte veel landen over het continent, culminerend in een aparte maar gelijktijdige beweging bekend als de noordelijke Renaissance.net als hun Italiaanse tegenhangers verwierpen kunstenaars uit de noordelijke Renaissance recente middeleeuwse ideeën en vonden ze inspiratie in de eeuwenoude esthetiek van de klassieke oudheid. Deze aanpak culmineerde in een artistieke opleving die Europa uit zijn donkere tijden hielp halen.
hier kijken we naar de minder bekende Noordelijke Renaissance, waarbij we de geschiedenis ervan verkennen en de prestaties ervan presenteren.,
Wat is de noordelijke Renaissance?de noordelijke Renaissance is een periode waarin kunstenaars ten noorden van de Alpen—namelijk in de Lage Landen (Nederland en België), Duitsland, Frankrijk en Engeland— de ideeën van de Italiaanse Renaissance overnamen en aanpasten. Het wordt gekenmerkt door een realistische benadering van de schilderkunst, verbeterde technieken en de proliferatie van prentkunst.,
Pieter Bruegel de oudere, ‘de val van Icarus’ (1558) (foto via Wikimedia Commons)
geschiedenis
Pieter Bruegel de oudere, ‘de val van Icarus’ (1558) (foto via Wikimedia Commons)
aan het begin van de 15e eeuw kwam er een einde aan de donkere Middeleeuwen in Europa (ongeveer 500-1000 n.Chr.). Gedurende deze tijd was de kunst in Europa meestal religieus, en, hoewel vaak weergegeven in expressieve detail, toonde weinig interesse in perspectief en menselijk realisme. Rond 1400 begonnen Italiaanse kunstenaars echter klassieke beeldhouwkunst na te bootsen in hun werk.,dankzij de uitvinding van de drukpers 50 jaar later, zouden deze ideeën zich over het hele continent verspreiden, waardoor Noordelijke kunstenaars werden geïnspireerd om een gelijkgestemde benadering van artistieke representatie te omarmen. Albrecht Dürer, een Duitse schilder en prentkunstenaar die veel Italiaanse Renaissance kunstenaars persoonlijk kende, belichaamde dit ideaal, beroemd niets dat “de nieuwe kunst gebaseerd moet zijn op wetenschap.”