Germaanse talen

Germaanse talen, tak van de Indo-Europese taalfamilie. Geleerden verdelen de Germaanse talen vaak in drie groepen: West-Germaans, inclusief Engels, Duits en Nederlands (Nederlands); Noord-Germaans, inclusief Deens, Zweeds, IJslands, Noors en Faeröer; en Oost-Germaans, nu uitgestorven, bestaande uit alleen Gotisch en de talen van de Vandalen, Bourgondiërs en een paar andere stammen.,

in aantal moedertaalsprekers staat Engels, met 450 miljoen, duidelijk op de derde plaats van de talen van de wereld (na Mandarijn en Spaans); Duits, met ongeveer 98 miljoen, waarschijnlijk op de tiende plaats (na Hindi, Bengaals, Arabisch, portugees, russisch en Japans)., Aan deze cijfers kunnen worden toegevoegd die voor personen met een andere moedertaal die een van de Germaanse talen hebben geleerd voor commerciële, wetenschappelijke, literaire of andere doeleinden. Engels is zonder twijfel ‘ s werelds meest gebruikte tweede taal.

het vroegste historische bewijs voor Germaans wordt geleverd door geïsoleerde woorden en Namen die zijn vastgelegd door Latijnse auteurs die beginnen in de 1e eeuw v.Chr. Vanaf ongeveer 200 N. Chr. zijn er inscripties gekerfd in het 24-letterige runen alfabet., De vroegste uitgebreide Germaanse tekst is de (onvolledige) gotische Bijbel, ongeveer 350 N.Chr. vertaald door de Visigotische bisschop Ulfilas (Wulfila) en geschreven in een 27-letterig alfabet naar eigen ontwerp van de vertaler. Latere versies van het runen alfabet werden spaarzaam gebruikt in Engeland en Duitsland, maar op grotere schaal in Scandinavië—in het laatste gebied tot aan de vroegmoderne tijd. Alle uitgebreide latere Germaanse teksten maken echter gebruik van aanpassingen van het Latijnse alfabet.

zie tabel voor de namen en data van de vroegst geregistreerde Germaanse talen.,

De Germaanse talen met elkaar in verband in de zin dat ze kan worden aangetoond dat verschillende historische ontwikkelingen van een enkele eerdere bovenliggende taal., Hoewel voor sommige taalfamilies er geschreven verslagen van de oudertaal zijn (bijvoorbeeld voor de Romaanse talen, die variant ontwikkelingen van het Latijn zijn), bestaan er in het geval van Germaans geen schriftelijke verslagen van de oudertaal. Een groot deel van zijn structuur kan echter worden afgeleid door de vergelijkende methode van reconstructie (een gereconstrueerde taal wordt een prototaal genoemd; gereconstrueerde vormen zijn gemarkeerd met een asterisk)., Zo leidt een vergelijking van Runic-gastiz, Gothic gasts, Oudnoorse gestr, Oudengels giest, Oudfries iest, en Oudsaksisch en oud Hoogduitse gast ‘guest’ tot de reconstructie van Proto-Germaans *ǥastiz. Evenzo leidt een vergelijking van runen horna, gotische haurn, en Oudnoords, Oudengels, Oudfries, Oudsaksisch en oud Hoogduitse Hoorn ‘Hoorn’ ertoe dat geleerden de Proto-Germaanse vorm *hornan reconstrueren.

dergelijke reconstructies zijn, voor een deel, slechts formules van relatie. Zo leverde de Proto-Germaanse *o van *hornan in deze positie au in Gotisch en o in de andere talen op., In andere posities (bijvoorbeeld wanneer gevolgd door een nasale klank plus een medeklinker) *o leverde u in alle talen: Proto-Germaans * dumbaz, Gothic dumbs, Oudnoorse dumbr, Oudengels, Oudfries, en Oudsaksische dumb, Oud Hoogduitse tumb ‘dumb.’Wat kan worden afgeleid is dat deze klinker klonk meer als u in sommige omgevingen, maar als o in andere; het kan worden geschreven als *u o o, met de tilde aangeeft dat het varieerde tussen deze twee uitspraken.,

het bovenstaande voorbeeld laat zien dat dergelijke reconstructies meer zijn dan alleen formules van relatie; ze geven ook enige indicatie van hoe Proto-Germaans eigenlijk klonk. Af en toe hebben geleerden het geluk om externe bevestiging van deze gevolgtrekkingen te vinden. Bijvoorbeeld, op basis van Oudengels cyning, Oudsaksisch en oud Hoogduitse kuning ‘koning’, kan de Proto-Germaanse *kuningaz gereconstrueerd worden; dit lijkt bevestigd te worden door Finse kuningas ‘koning’, die al heel vroeg van Germaans geleend moet zijn.,

door de vergelijkende methode nog verder terug te duwen, kan worden aangetoond dat Germaans gerelateerd is aan een aantal andere talen, met name Keltisch, cursief, Grieks, Baltisch, Slavisch, Iraans en Indo-Arisch. Al deze taalgroepen zijn latere ontwikkelingen van een nog oudere oudertaal waarvoor er, opnieuw, geen geschreven verslagen zijn maar die kunnen worden gereconstrueerd als Proto-Indo-Europees (zie Indo-Europese talen).