Deborah Read en Benjamin Franklin sloten een common law overeenkomst op 1 September 1730.een bachelor in zijn twintiger jaren werd afgekeurd en Franklin was op 24-jarige leeftijd op zoek naar een vrouw.Deborah Read, die hij het hof had gemaakt voordat hij naar Engeland ging, was tijdens zijn afwezigheid getrouwd met Roger Potter. In 1727 was Potter naar West-Indië gevlucht om te ontsnappen aan schuldeisers.,de vrouw van Thomas Godfrey, een wiskundige die in een deel van Franklin ‘ s huis woonde met zijn familie en Junto-lid, probeerde een match te maken tussen Franklin en de dochter van een familielid. Franklin begon het meisje het hof te maken en verwachtte een grote bruidsschat voor hun huwelijk. Hij was van plan om de bruidsschat te gebruiken om de resterende schuld voor de drukkerij te betalen die 100 pond toevoegde. De ouders weigerden te betalen en de relatie werd beëindigd, evenals zijn vriendschap met Thomas Godfrey.,
Method and Success of Inoculating the Small-Pox in New England, 1722. Op 1 September 1730 trouwde Benjamin Franklin met Deborah Read. Ze sloten een common-law overeenkomst die hen beschermde tegen bigamie als haar weggelopen Man terugkwam.Deborah assisteerde in het bedrijf door pamfletten te vouwen en te naaien, winkel te houden en oude linnen lappen voor papiermakers te kopen. Hij vond haar een “goede en trouwe hulpgenoot”.,rond de tijd dat Franklin trouwde nam hij de voogdij over een buitenechtelijk kind, William. De naam van de moeder blijft een mysterie.
Het echtpaar had twee kinderen. De eerste was Francis Folger Franklin geboren oktober 1732. De tweede, Sarah Franklin geboren in 1743. In 1736 stierf Frans, die 4 jaar oud was, aan kleine pokken. Hij was niet ingeënt. De inenting was succesvol gebleken na de uitbraak van 1721 in Boston toen 5.889 Bostoniërs pokken hadden en 844 stierven., Over Francis ‘ dood schreef Franklin in zijn autobiografie:
“In 1736 verloor ik een van mijn zonen, een fijne jongen van vier jaar oud, door de pokken genomen op de gewone manier. Ik had er lang spijt van en heb er nog steeds spijt van dat ik het hem niet door inenting had gegeven. Dit noem ik in het belang van de ouders die deze operatie weglaten, in de veronderstelling dat ze zichzelf nooit zouden moeten vergeven als een kind eronder stierf; mijn voorbeeld waaruit blijkt dat de spijt kan hetzelfde zijn hoe dan ook, en dat daarom de veiliger moet worden gekozen.”