A. De slang in de wildernis.
1. (1-3) nederlaag van de koning van Arad de Kanaänieten.de koning van Arad, de Kanaänieten, die in het zuiden woonde, hoorde dat Israël op de weg naar Atharim kwam, toen vocht hij tegen Israël en nam enkele van hen gevangen. Toen beloofde Israël de Here: “Als u dit volk in mijn hand geeft, zal ik hun steden vernietigen.,”En de Here luisterde naar de stem van Israël en gaf de Kanaänieten over, en zij vernietigden hen en hun steden. Dus de naam van die plaats heette Horma.a. de koning van Arad, de Kanaänieten, die in het zuiden woonden, hoorde dat Israël kwam: als de nieuwe generatie van Israël begint hun aanpak van het beloofde Land, de nieuwe generatie ontmoet hun eerste vijandige leger – Arad de Kanaänieten, in het zuiden.
b., En hij streed tegen Israel, en nam sommigen van hen gevangen; en Israel, nadat zij sommigen van Arad verloren hadden, zwoer God, dat zij de steden van Arad verbannen zouden. Dat wil zeggen, zij zouden de steden van Arad aan God wijden door ze volledig te vernietigen. God gaf hen toen de overwinning (de Heer luisterde naar de stem van Israël en gaf de Kanaänieten).
i. Het is een vreemd idee voor onze manier van denken, maar Israël zou in deze tijd laten zien dat eigendom volledig aan God werd gegeven door het te vernietigen – waardoor het onbruikbaar werd voor iemand anders., Het was een dure en hartelijke manier om dingen aan de Heer te geven. Dit was Israëls manier om te zeggen, “we vechten deze strijd niet voor ons eigen gewin, maar voor de glorie van God.de naam van die plaats werd Hormah genoemd: het was in Hormah dat Israël verslagen werd in hun onverstandige poging om het Beloofde Land met geweld binnen te gaan, nadat het door geloof verworpen was. Nu heeft God hen teruggebracht naar dezelfde plaats en hen de overwinning gegeven. Een echt keerpunt voor de natie!
2. (4-5) Israël, uitgelokt door de moeilijke reis, spreekt tegen God.,toen reisden ze van de berg Hor langs de weg van de Rode Zee, om rond het land van Edom te gaan; en de ziel van het volk raakte erg ontmoedigd op de weg. En het volk sprak tegen God en tegen Mozes: “Waarom hebt gij ons uit Egypte laten optrekken om in de woestijn te sterven? Want er is geen voedsel en geen water, en onze ziel verafschuwt dit waardeloze brood.”
a. om rond het land van Edom te gaan: zij moesten ver uit hun weg gaan omdat de Edomieten hen de doorgang weigerden (Numeri 20:14-21)., In feite, om rond de Edomieten te gaan, moesten ze terugkeren naar de wildernis en weg van Kanaän. Dit was duidelijk ontmoedigend.
i. ze hadden een reden om ontmoedigd te worden, maar ze hadden geen excuus voor hun ontmoediging. Ze stonden voor een echte uitdaging en iets dat helemaal niet leuk is. Toch hadden ze geen excuus om niet op God te vertrouwen, en om niet te zoeken naar zijn overwinning door dit alles heen.het volk sprak tegen God en tegen Mozes: helaas klonk de nieuwe generatie als de oude., Als zij in de voetsporen van hun vaders zouden blijven, zou deze nieuwe generatie niet beter in staat zijn om het Beloofde Land binnen te gaan dan de vorige generatie was.
i. in feite hebben ze hier misschien slechter gehandeld dan hun vaders. In acht voorgaande passages (Exodus 15:24, 16:2, 17:3; getallen 12:1, 14:2, 16:3, 16:41 en 20: 2), de kinderen van Israël worden beschreven als spreken tegen Mozes. In die situaties wist Mozes (Exodus 16: 7-8) en de Heer (Numeri 14:27) dat ze werkelijk tegen God spraken – maar de mensen waren niet schaamteloos genoeg om het direct te doen., Nu waren zij koperen genoeg, omdat het zegt dat het volk sprak tegen God en tegen Mozes!dit was een groot probleem: Ze stonden op de drempel van het Beloofde Land, dichter bij het land dan de vorige generatie van ongeloof was geweest, en nu begonnen ze met hetzelfde ongeloof te handelen – of erger! Er moest iets drastisch gebeuren.
3. (6)De Heer zendt vurige slangen.daarom zond de Heer vurige slangen onder het volk, en zij beten het volk; en velen van het volk van Israël stierven.a. De heer zond vurige slangen onder het volk: hoe waren de slangen vurig?, Sommigen denken dat ze een rode kleur hadden, zoals de kleur van vuur. Anderen geloven dat hun beet een intens brandend gevoel veroorzaakte, dus werden ze vurige slangen genoemd.de Heer zond vurige slangen: deze kwamen van God, om de aandacht van de natie te krijgen op deze kritieke plaats in hun reis naar het Beloofde Land. Als ze bleven gaan in de richting die ze in de vorige verzen lieten zien, zouden ze nooit binnengaan.
c., Veel van de mensen van Israël stierven: deze slachtoffers waren meestal die van de oudere generatie van ongeloof, en dit was Gods laatste manier om zijn belofte te vervullen dat zij zouden omkomen in de woestijn, en niet het Beloofde Land binnen zouden gaan.
4. (7-9) bevrijding door naar de bronzen slang te kijken.daarom kwam het volk tot Mozes en zei: “Wij hebben gezondigd, want wij hebben tegen de Heer en tegen u gesproken; bid tot de Heer dat hij de slangen van ons wegneemt. En Mozes bad voor het volk., Toen zei de Here tegen Mozes: “Maak een vurige slang en zet hem op een paal, zodat iedereen die gebeten wordt, blijft leven.”Zo maakte Mozes een bronzen slang, en zette hem op een paal; en zo was het, als een slang iemand gebeten had, toen hij naar de bronzen slang keek, leefde hij.
a., Wij hebben gezondigd, want wij hebben tegen de Heer en tegen u gesproken: als deze nieuwe generatie in staat was tot diepere zonde (zoals openlijk klagen tegen de Heer in Numeri 21:5), dan hebben zij ook een zachter en sneller hart om zich te bekeren – zij vernederen zich snel voor de Heer en Mozes.i. zij vragen Mozes om voor hen te bidden; zij weten dat hun antwoord alleen ligt in het reddende werk van God. Ze vertrouwen niet op geluk of medische expertise, maar alleen op God.
b., Maak een vurige slang, en zet ze op een paal; en het zal zijn dat iedereen die gebeten wordt, als hij ernaar kijkt, zal leven.God gebood Mozes om een slang te maken (en Mozes maakt ze van brons), om ze op een paal te zetten, zodat degenen die ernaar keken, gered konden worden – en zij waren.
i. dit was een ongewone richting van God en wonder resulterend. Er is geen direct logisch verband tussen alleen maar kijken naar een slang op een paal en leven; of weigeren te kijken en sterven. Maar God beval dat zo ‘n” dwaas ” ding gebruikt zou worden om Israël verlossing te brengen.
c., Mozes maakte een bronzen slang en zette hem op een paal: Jezus verwees naar deze opmerkelijke gebeurtenis in Johannes 3:14-15: en zoals Mozes de slang in de woestijn ophief, zo moet ook de Zoon des Mensen opgeheven worden, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. Jezus zei duidelijk dat er een overeenkomst is tussen wat Mozes hier deed en wat Jezus aan het kruis deed.
i. maar hoe kan een slang een gelijkenis met Jezus hebben? Slangen worden vaak gebruikt als afbeeldingen van het kwaad in de Bijbel (Genesis 3:1-5; Openbaring 12:9)., Brons is echter een metaal in verband met oordeel in de Bijbel omdat brons moet worden gemaakt door het passeren van de “vuren” van oordeel.dus, een bronzen slang spreekt van kwaad; maar kwaad is veroordeeld – net zoals Jezus, die geen zonde kende, zonde werd voor ons aan het kruis, en onze zonde werd veroordeeld in Jezus. Een bronzen slang is een beeld van het kwaad beoordeeld en behandeld.iii. we zouden ons gevoel van zonde willen verminderen en het beeld van een man op de paal willen zetten; een man, zouden we kunnen zeggen, is wat goed en wat slecht. Maar een slang waar we gemakkelijker de slechtheid van kunnen zien!
iv., Bovendien, als de slang horizontaal op de verticale paal lag, is het gemakkelijk te zien hoe dit ook een visuele representatie van het kruis was. Echter, veel tradities laten zien dat de slang rond de paal gewikkeld is, en dit is de bron voor de oude figuur van genezing en geneeskunde – een slang, gewikkeld rond een paal.als een slang iemand had gebeten, toen hij naar de bronzen slang keek, leefde hij: de mensen werden niet gered door iets te doen, maar door simpelweg naar de bronzen slang te kijken., Ze moesten erop vertrouwen dat iets zo dom als het kijken naar een slang op een paal genoeg was om hen te redden. Zeker, sommigen stierven omdat ze het te dwaas vonden om dat te doen.
i. zoals het zegt in Jesaja 45: 22: Kijk naar mij, en word gered, alle einden van de aarde! Want Ik ben God, en er is geen ander. We zouden wel honderd dingen willen doen om onze redding te verdienen, maar God gebiedt ons om alleen op hem te vertrouwen – om naar hem te kijken.
ii., Charles Spurgeon gaf zijn leven aan Jezus Christus na het horen van een boodschap op Jesaja 45:22, en het horen van die tekst van toepassing op dit verslag van Mozes het opheffen van de slang in de woestijn, en de mensen kijken en leven. Spurgeon was zo onder de indruk van dit beeld van het evangelie en de redding in het boek Numeri dat hij een gravure van Mozes koos die de slang in de wildernis ophief als logo voor zijn publicaties.iii. toen Israël klaagde tegen de Heer en tegen Mozes, keken ze niet naar de Heer zoals ze zouden moeten doen., Ze keken naar zichzelf, ze keken naar de moeilijke omstandigheden-maar ze keken niet naar de Heer. Wat is er voor nodig om je naar de Heer te laten kijken?dus Mozes maakte een bronzen slang: God beveelt Mozes om een afbeelding van een slang te maken, ook al waren dergelijke afbeeldingen schijnbaar verboden in Exodus 20:4. In feite verbiedt Exodus 20:4 het maken van afgoden, en dit was geen afgod – het was een symbool, gesanctioneerd door God, waar ze in geloof naar konden kijken en gered konden worden.
i. helaas werd zelfs dit door God gewijde symbool tot een idool gemaakt., In de hervormingen van koning Hizkia brak hij de bronzen slang die Mozes had gemaakt in stukken; want tot die dagen verbrandden de kinderen van Israël er reukwerk aan, en noemden het Nehushtan (2 Koningen 18:4). Gevallen mensen kunnen elk goed en glorieus ding van God nemen en er een afgoderij voor vinden.
B. Op weg naar het Beloofde Land.
1. (10-20) de reis naar Moab.nu trokken de kinderen van Israël verder en kampeerden in Oboth. En zij verreisden van Oboth, en legerden zich bij Ije Abarim, in de woestijn, ten oosten van Moab, tegen den opgang., Van daar trokken zij en kampeerden in het dal van Zered. Van daar trokken zij zich op, en legerden zich aan gene zijde van de Arnon, die in de woestijn is, die zich uitstrekt van de landpale der Amorieten; want de Arnon is de landpale der Moabieten, tussen Moab en tussen de Amorieten. Daarom wordt in het boek van de oorlogen van de Heer gezegd: Waheb in Sufah, de beken van de Arnon, en de helling van de beken die reikt tot de woning van Ar, en ligt op de grens van Moab., van daaruit gingen ze naar bier, de bron waar de Heer tot Mozes zei: “Verzamel de mensen en Ik zal ze water geven.”Then Israel sang this song:
“Spring up, O well!de bron de leiders zonken, gegraven door de adel van de natie, door de wetgever, met hun notenbalken.en van de woestijn gingen zij naar Mattana, van Mattana naar Nahaliel, van Nahaliel naar Bamoth, en van Bamoth, in het dal dat in het land van Moab is, naar de top van Pisga die neerkijkt op de woestenij.
a., En de kinderen Israels trokken voort, en legerden zich; behalve de namen der plaatsen, die Israel passeert, op den weg naar het Beloofde Land, zijn ook korte passages der dichtkunst opgetekend, die het gevoel der opgetogenheid geven, die zij moeten gevoeld hebben.het boek van de oorlogen van de Heer: sommigen hebben vermeldingen van boeken als deze in de Bijbel gebruikt als argument dat de Bijbel een incompleet boek is en moet worden aangevuld – met iets als het boek van Mormon. Maar de loutere vermelding van een boek door de Bijbel betekent niet dat het boek hoort in onze Bijbels., We zouden graag zien en lezen van dergelijke oude literatuur verloren aan de geschiedenis; maar alles in dergelijke boeken geïnspireerd en belangrijk is voor ons vastgelegd in passages als Numeri 21:14-15.in feite citeerde Paulus uit een heidense dichter in Handelingen 17: 28. Het betekent zeker niet dat alles wat de heidense dichter schreef werd geïnspireerd door God, of dat onze Bijbels onvolledig zijn zonder de volledige tekst van wat die heidense dichter schreef.
2. (21-23) de uitdaging van de Amorieten.Toen zond Israël boodschappers naar Sihon, koning van de Amorieten, zeggende: “Laat mij door uw land trekken., Wij zullen geen akkers noch wijngaarden verlaten; wij zullen geen water uit putten drinken. We zullen langs de snelweg van de koning gaan totdat we door uw gebied zijn gegaan.”Maar Sihon zou Israël niet toestaan om door zijn grondgebied te gaan. Toen verzamelde Sihon al zijn volk, en toog uit, Israel tegemoet in de woestijn; en hij kwam te Jahaz, en streed tegen Israel.
a., Sihon zou Israël niet toestaan om door zijn grondgebied te gaan: zoals het geval was met de Edomieten, zouden de Amorieten Israël niet door hun land laten gaan – hoewel de Israëlieten beloofden dat het de Amorieten geen kosten of moeite zou kosten.dus Sihon verzamelde al zijn volk en trok uit tegen Israël: terwijl Edom passief weigerde, vielen de Amorieten actief Israël aan en koning Sihon leidde de strijd.
i., Dit incident is nog interessanter als we Deuteronomium 2:30 beschouwen – maar Sihon, de koning van Hesbon, wilde ons er niet door laten gaan, want de Heer, uw God, verhardde zijn geest en maakte zijn hart koppig, om hem in uw hand te geven. God verhardde het hart van Sihon, zodat hij de strijd zou provoceren, zodat hij zou verliezen, zodat Israël zijn land kon winnen.ii. Het was niet onrechtvaardig van God om het hart van Sihon te verharden omdat Sihon oorspronkelijk niet gunstig was voor Israël, en God liet hem niet verharden wanneer hij het werkelijk anders wilde., Maar zo geschiedde het niet; door Sihon te verharden, gaf de HEERE hem over aan het kwaad, dat zijn hart begeerde.
3. (24-32) koning Sihon en de Amorieten verslagen door Israël.toen versloeg Israël hem met de scherpte van het zwaard, en nam bezit van zijn land van de Arnon tot de Jabbok, tot aan het volk van Ammon; want de grens van het volk van Ammon werd versterkt. Alzo nam Israel al deze steden in, en Israel woonde in alle steden der Amorieten, in Hesbon en in al haar dorpen., Want Hesbon was de stad van Sihon, den koning der Amorieten, die gestreden had tegen den vorigen koning van Moab, en zijn ganse land van zijn hand genomen had, tot aan de Arnon toe. Daarom zeggen degenen die in Spreuken spreken:
“kom naar Heshbon, laat het gebouwd worden;
Laat de stad Sihon hersteld worden.want vuur ging uit van Heshbon,een vlam uit de stad Sihon; het verteerde Ar van Moab, de Heren van de hoogten van de Arnon.wee jou, Moab!gij zijt omgekomen, o volk van Chemosh!,hij heeft zijn zonen als voortvluchtigen en zijn dochters in gevangenschap gegeven aan Sihon, koning van de Amorieten.
maar we hebben op hen geschoten;
Heshbon is tot Dibon vergaan.
dan legden we afval tot Nophah,
die reikt tot Medeba.zo woonde Israël in het land van de Amorieten. Toen zond Mozes heen, om Jaezer te verspieden; en zij namen haar dorpen in, en verdreven de Amorieten, die daar waren.toen versloeg Israël hem met de scherpte van het zwaard, en nam bezit van zijn land: We begrijpen nu beter Gods gunst en barmhartigheid aan Israël., Voordat ze de geharde krijgers van Kanaän tegemoet treden, gaf God hen kleinere vijanden en kleinere gevechten om te vechten. We zien hoe dwaas het ongeloof van de vorige generatie was.zo woonde Israël in het land van de Amorieten: het land van de Amorieten wordt later het bezit van Israël; de stam van Gad en de halve stam van Manasse krijgen dit land.Fire went out from Heshbon … woe to you Moab: de passages van de poëzie zijn bedoeld om te laten zien wat een machtig volk de Amorieten waren, en in contrast, hoe glorieus Israëls overwinning over hen was.
4., (33-35) de nederlaag van koning Og en het land Basan.
en ze draaiden om en gingen omhoog door de weg naar Bashan. Toen toog og, de koning van Basan, uit, hen tegemoet, hij en al zijn volk, ten strijde bij Edrei. Toen zei de Here tegen Mozes: “wees niet bang voor hem, want Ik heb hem in uw hand gegeven, samen met al zijn volk en zijn land.doe hem hetzelfde als Sihon, koning van de Amorieten, die in Hesbon woonde.”En zij versloegen hem, zijn zonen, en al zijn volk, totdat er geen overlevende meer was van hem; en zij namen bezit van zijn land.
a., Og, de koning van Basan, toog hen tegemoet; dit was een andere strijd, die Israel niet verwekte. Toch was Israël meer dan opgewassen tegen de uitdaging en ziet God een glorieuze overwinning behalen.en zij namen bezit van zijn land: dit land wordt ook deel van Israël, en een deel van de erfenis van de Trans-Jordaanse stammen.i. de nieuwe generatie van de kinderen van Israël boekt prachtige vooruitgang naar het Beloofde Land en ervaart overwinning na overwinning. Toch zijn hun uitdagingen nog niet voorbij, zoals de volgende hoofdstukken zullen laten zien.