- Dit artikel is dubbelblind peer reviewed
- Scroll naar beneden om het artikel te lezen of download hier een printvriendelijke PDF (als de PDF niet volledig kan worden gedownload, probeer het dan opnieuw met een andere browser)
Inleiding
zorg en behandeling van patiënten met een nefrostomie is een fundamenteel aspect van verpleging, maar de informatie voor verpleegkundigen is slecht en er is een gebrek aan bewijs en begeleiding., Dit artikel behandelt deze kloof en schetst wat verpleegkundigen moeten weten over een nefrostomie en het beheer ervan.
Wat is een nefrostomie?
een nefrostomiebuis is een smalspoor drain die in het nierbekken wordt ingebracht om urine af te voeren (Fig.1). De percutane nefrostomie buis leidt urine weg van de urineleider en blaas in een geëxternaliseerde drainage zak (Wildberger and Günther, 2010)., Het wordt meestal ingebracht door een interventieradioloog onder direct zicht met behulp van fluoroscopie, echografie of geautomatiseerde tomografie (CT) begeleiding, terwijl het gebruik van lokale verdoving en vaak sedatie. Nefrostomieën worden in verschillende situaties gebruikt (Kader 1).
Kader 1.,zoals:
- Steen verwijderen
- Antegrade stent inbrengen
- het Verwijderen van een vreemd lichaam, zoals een gebroken bij ureterale stent
- Levering van geneesmiddelen
- Ureterale biopsie
Nephrostomies zijn ook gebruikt in een aantal diagnostische testen, bijvoorbeeld:
- Antegrade pyelography
- Ureterale perfusie tests (Dagli en Ramchandani 2011; Geng et al, 2009)
Meestal een nephrostomy is tijdelijk en worden verwijderd wanneer de verstopping is opgelost of kunnen worden omzeild met een geïnternaliseerd bij ureterale stent, of wanneer de therapeutische interventie is voltooid., Echter, in zeldzame gevallen, waarin het omzeilen van de obstructie niet mogelijk is of af te raden is (bijvoorbeeld bij gevorderde kanker of retroperitoneale fibrose), kan een nefrostomie permanent of semi-permanent zijn (Dougherty and Lister, 2015).
Insertieprocedure
insertie van een nefrostomiebuis impliceert het passeren van een naald, geleidingsdraad en vervolgens een pigtail drain door de huid, onderhuids weefsel, spierlagen en het renale parenchym in het nierbekken (McDougal et al, 2015)., De drain wordt bevestigd aan een drainagezak en het systeem wordt bevestigd aan de huid met een hechting en, meestal, een drain fixatie verband. De nefrostomie kan unilateraal, met de buis en drainage zak aan de ene kant, en de andere nier blijven drain door de urineleider in de blaas. Als alternatief, bilaterale buizen kunnen worden ingebracht, met een buis en drainage zak aan elke kant, en minimale urine afvoer door de urineleiders in de blaas. In beide gevallen, urine kan blijven drain in de blaas.,
alternatieven voor een nefrostomie zijn:
- Retrograde stent insertion (stent insertion from below);
- ureteroscopie (onderzoek naar de doorgankelijkheid van de ureter).
beide worden onder algehele narcose uitgevoerd en de uroloog begeleidt het medisch/chirurgisch team bij de keuze van de cursus (Dougherty and Lister, 2015).
indien dit voor de patiënt haalbaar is, verdient een retrograde stent de voorkeur omdat deze een lagere morbiditeit heeft en geen nefrostomie vereist., Contra-indicaties en waarschuwingen voor de procedure omvatten:
- stollingsomstandigheden die de neiging tot bloeden vergroten;
- gebruik van anticoagulantia (Patel et al, 2012).
Zorgprincipes
De belangrijkste risico ‘ s van nefrostomie tube insertion zijn vermeld in Tabel 1. Het beheer van de belangrijkste risico ‘ s door verpleegkundigen samen met zelfzorg voor de patiënt en ondersteuning door de Gemeenschap worden hieronder besproken.,
vochtmanagement
als de nier is geblokkeerd, kan de patiënt een fase van diurese ingaan, gekenmerkt door hoogvolume uitgangen (polyurie) na het inbrengen van een nefrostomiebuis. Dit vereist nauwkeurige controle van de vochtbalans en de vitale functies van de patiënt. Elke drainageroute moet afzonderlijk worden gecontroleerd en een totale totale vloeistofopbrengst worden berekend (meestal links/rechts/urethrale en totaal). De inname van de patiënt (intraveneus of oraal) moet nauw overeenkomen met de output., Een nauwkeurig gemonitorde en aangepaste vochtbalans voorkomt verslechtering van de patiënt in verband met snel vochtverlies (Jairath et al, 2017; Hsu et al, 2016).
infectierisico en wondverzorging
patiënten met een nefrostomie lopen het risico op pyelonefritis (ontsteking van de nier, meestal veroorzaakt door infectie) door het vreemde lichaam dat de nier doorboort (Hsu et al, 2016)., Ze moeten worden gecontroleerd op tekenen van infectie/sepsis, bijvoorbeeld:
- Lendenpijn;
- verhoogde temperatuur;
- koorts/rillingen;
- etterende urineproductie of verslechtering van vitale functies (Dougherty and Lister, 2015).
als infectie wordt vermoed, moeten verpleegkundigen een urinemonster nemen en medisch advies inwinnen over hoe de behandeling moet worden voortgezet. Indien mogelijk moet blozen van de nefrostomie worden vermeden om infectie en mogelijk pyelonefritis te voorkomen., Wanneer spoeling vereist is, dient het opgeleide personeel dit uit te voeren met 5 ml 0,9% natriumchloride en een aseptische non-touch techniek.
goede wondverzorging is essentieel om infectie op de exitplaats te voorkomen, en dient onder meer de drainageplaats schoon en droog te houden. Verbanden moeten de nefrostomie buis te ondersteunen om te voorkomen dat per ongeluk trekken, en bevestig het aan de huid van de patiënt. Verschillende aanbevolen drain-specifieke verbanden zijn beschikbaar, waaronder Drain Guard, Drain-Fix en OPSITE Post-Op zichtbaar., Bij het selecteren van het verband is het belangrijk om het comfort van de patiënt te overwegen, omdat de uitgangsplaats direct op de rug van de patiënt ligt en ongemak kan veroorzaken bij het liggen of zitten tegen een stoel. Als aanbevolen verbanden niet beschikbaar of onbereikbaar zijn, kan de nefrostomie worden gekleed met een eenvoudige gaas-en-tape-methode, maar het is van vitaal belang om de buis in positie te hechten.
beheer van de buis en zakken
Drainagezakken moeten om de 5-7 dagen worden vervangen, terwijl een goede handhygiëne van essentieel belang is bij het hanteren van de afvoer-en afvoerplaats en het legen van de drainagezak., Nefrostomiebuizen moeten routinematig om de drie maanden worden vervangen, zoals aanbevolen door de fabrikant. De nefrostomiezak moet worden geleegd wanneer deze driekwart vol raakt en, indien van toepassing, moet de patiënt of verzorger worden geleerd hoe dit te doen. ‘S nachts moet de patiënt en/of verzorger worden geleerd om een grotere hoeveelheid nachtdrainagezak te bevestigen om een comfortabele nachtrust te garanderen.
merk op dat de afvoerzakken voor nefrostomie die in ziekenhuizen worden geleverd, variëren; bovendien zijn sommige niet algemeen verkrijgbaar in de Gemeenschap en zijn ze vaak niet ontworpen als comfortabele producten die op het lichaam worden gedragen., Een voorbeeld van een comfortabel lichaam gedragen product is de Manfred Sauer nephsys drainage systeem-momenteel is het het enige product beschikbaar op een FP10 communautaire voorschrift.
zelfzorg en ondersteuning door de gemeenschap
bij een langdurige nefrostomie moet de patiënt en/of verzorger worden geleerd om regelmatig het verband op de drainageplaats en de drainagezak te vervangen. Als zelfzorg en onafhankelijkheid niet mogelijk zijn, moet de patiënt worden doorverwezen naar het Community nursing team., Om de dressing en drainage-zak veranderingen uit te voeren, patiënten moeten rechtop zitten op een kruk, Bank of een bed met hun rug naar de beoefenaar. Het verwisselen van het verband en het verwijderen van de drain worden het best van achteren uitgevoerd, dus een goede voorbereiding en communicatie met patiënten is essentieel (Nursing and Midwifery Council, 2018). Als patiënten niet rechtop kunnen zitten, is het een alternatief om ze op hun zij te plaatsen met hun rug naar u toe in het bed.
alle patiënten die met een nefrostomie uit het ziekenhuis zijn ontslagen, moeten worden doorverwezen naar het verplegend team van de Gemeenschap voor ondersteuning en hulp indien nodig., Zij dienen informatie te ontvangen over wanneer en hoe zij klinische benodigdheden kunnen verkrijgen, zoals verbanden en zakken, en een schriftelijk vervolgplan voor de beoordeling en/of geplande datum voor het vervangen van de nefrostomiesonde of het verband. Sommige fabrikanten produceren een “nefrostomiepaspoort”, een nuttig hulpmiddel voor patiënten om dergelijke informatie te registreren en te controleren., Op kwijting, patiënten moeten worden:
- Geleerd zelf-zorg waar mogelijk en/of instructies hebben gegeven aan de verzorgers;
- Bedoeld om de gemeenschap verplegend team voor ondersteuning;
- Gegeven adequate voorziening voor de wekelijkse dressing wijzigingen;
- Gegeven informatie over waar te openen toekomstige energievoorziening, zoals vertrouwd home apotheek diensten of de plaatselijke apotheek;
- Aangeboden schriftelijke informatie over het beheer van hun buis en details van de toekomstige review/geplande buis veranderingen;
- van wie contact op te nemen met vragen of opmerkingen.,
kader 2 bevat een praktische gids voor nefrostomie, inclusief advies over ontslag en follow-up. Tabel 2 is een nuttige gids voor het oplossen van problemen.
kader 2.,>Weten hoe contact met de gemeenschap verpleegkundigen
Post-ontlading follow-up
- het Regelen van de gemeenschap verpleegkundige verwijzing voor nephrostomy zorg en wondverzorging
- het Adviseren van de patiënt nephrostomies moet worden veranderd om de drie maanden en op het plannen van afspraken met te verwijzen team
- Adviseer de patiënt contact opnemen met de behandeling van team/HUISARTS als niet gehoord over de follow-up afspraak
Bron: Dougherty en Lister (2015)
Conclusie
De nephrostomy tube biedt een alternatieve toegang tot de nier waar een retrograde stent is niet mogelijk., De zorg voor en de behandeling van een langdurige nefrostomie dient onder meer te bestaan uit het geven van voldoende instructie aan patiënten en/of hun verzorgers om zichzelf te beheersen indien zij daartoe in staat zijn, of het doorverwijzen naar een goed geïnformeerd gemeenschapsteam indien zij dat niet zijn. Verpleegkundigen moeten er ook voor zorgen dat patiënten over voldoende voorraden en apparatuur beschikken, een plan hebben voor routinematige verandering of verwijdering van hun slang en weten met wie ze contact moeten opnemen als er problemen ontstaan.,er is een gebrek aan informatie voor verpleegkundigen op de zorg en het beheer van een nephrostomy
het verplegend team
Dagli M, Ramchandani, P (2011) Percutane nephrostomy: technische aspecten en indicaties., Seminaries in Interventional Radiology; 28: 4,
424-437.Dougherty L, Lister S (2015) The Royal Marsden Manual of Clinical Nursing Procedures. Wiley-Blackwell.Geng V et al (2009) Good Practice in Heath Care: Incontinent Urostomy.Hsu L et al (2016) Gebruik van percutane nefrostomie en ureterale stenting bij de behandeling van ureterale obstructie. World Journal of Nephrology; 5: 2, 172-181.jairath A et al (2017) percutane nefrostomie stap voor stap. Mini-Invasieve Chirurgie; 1: 180-185.McDougal WS et al (2015) Campbell-Walsh Urology.. 11th edn Philadelphia, PA: Elsevier.,Koukounaras J, Lyon S (2017) Nephrostomy.Nursing and Midwifery Council (2018) The Code: Professional Standards of Practice and Behaviour for Nurses, Midwives and Nursing Associates.Patel IJ et al (2012) Consensus guidelines for periprocedural management of coagulation status and hemostasis risk in percutaneous image-guided interventions. Journal of Vascular and Interventional Radiology; 23: 6, 727-736.Wildberger je, Günther RW (2010) Interventional radiology in emergency in urology. In Hohenfellner M, Santucci RA (eds) noodsituaties in urologie. New York, NY: Springer.