opmerking: enkele hoofdstukken van de boeken Ezra (ch. 4:8-6:18; 7:12-26) en Daniel (hfdst. 2: 4 tot 7: 28), een vers in Jeremia (hfdst. 10: 11, en een woord in Genesis (hfdst. 31: 47) zijn geschreven, niet in het oude Hebreeuws, maar in het Aramees. Aramees is ongeveer net zo nauw verwant aan Hebreeuws als Spaans aan Portugees is. Echter, de verschillen tussen het Aramees en het Hebreeuws zijn niet die van het dialect, en de twee worden beschouwd als twee afzonderlijke talen.
hoe werd de SV vertaald?,
Hier is hoe de SV tot stand kwam: 54 hoogleraren, predikanten, decanen en bisschoppen, variërend in de leeftijd van 27 tot 73 jaar, waren betrokken bij het project van de vertaling van de SV. Om aan hun meesterwerk te werken, werden deze mannen verdeeld in zes panelen: twee in Oxford, twee in Cambridge, twee in Westminster. Elk paneel concentreerde zich op één deel van de Bijbel, en elke geleerde in het paneel kreeg delen toegewezen om te vertalen. Als gidsen gebruikten de geleerden een Hebreeuwse tekst van het Oude Testament, een Griekse tekst voor het nieuwe. Sommige Aramees werd gebruikt in elk., Zij raadpleegden vertalingen in het Chaldeeuws, Latijn, Spaans, Frans, Italiaans en Nederlands. En natuurlijk gebruikten ze eerdere Engelse Bijbels – minstens zes, waaronder het Nieuwe Testament van William Tyndale, de eerste die in het Engels werd gedrukt. Welke taal gebruikten ze? Elke taal die voor hen beschikbaar was.
geschiedenis van Bijbelvertalingen
De eerste vertaling van de Engelse Bijbel werd geïnitieerd door John Wycliffe en voltooid door John Purvey in 1388. De eerste Amerikaanse editie van de Bijbel werd waarschijnlijk voor 1752 gepubliceerd.