in deze nieuwe reeks zal ik enkele van de belangrijkste methoden van zelfbedrog onderzoeken, te beginnen vandaag met de ego-verdediging van rationalisatie.
rationalisatie is het gebruik van zwakke maar schijnbaar plausibele argumenten om iets te rechtvaardigen dat moeilijk te accepteren is of om het toch nog niet zo slecht te laten lijken.,”
een persoon die is afgewezen door een liefde interesse overtuigt zichzelf dat hij haar afgewezen omdat hij niet deel aan haar ideaal van geluk, en, wat meer is, dat de afwijzing is een zegen in vermomming in dat het haar heeft bevrijd om een meer geschikte partner te vinden. De eerste rationalisatie (dat haar liefdesinteresse haar afwees omdat ze niet deelden aan hetzelfde ideaal van geluk) is een geval van het rechtvaardigen van iets dat moeilijk te accepteren is, soms ‘zure druiven genoemd.,’De tweede rationalisatie (dat de afwijzing haar heeft bevrijd om een meer geschikte partner te vinden) is een geval van het maken van het lijkt ‘niet zo slecht na alles,’ ook wel ‘zoete citroenen.’
Hier is een ander voorbeeld. Een tiener die niet slaagt om een plaats te krijgen op een top universiteit vertelt zichzelf dat een van de interviewers op het interview panel was seksistisch (zure druiven), en dat het nemen van een tussenjaar om opnieuw toe te passen gaat om haar een kostbare kans om te reizen en de wereld te zien (zoete citroenen)., De tiener gebruikt deze rationalisaties om het psychologische ongemak van het vasthouden van tegenstrijdige overtuigingen of gedachten (‘cognities’) te verminderen, aan de ene kant de cognitie dat ze intelligent genoeg is om in de topuniversiteit te komen, en aan de andere kant de cognitie dat ze dat niet heeft gedaan. Ze had deze zogenaamde ‘cognitieve dissonantie’ kunnen verminderen door haar zelfbeeld aan te passen (‘Ik ben misschien niet zo intelligent als ik dacht’), maar vindt het minder uitdagend om de inconsistente cognitie van haar afwijzing door de topuniversiteit te ondermijnen, dat wil zeggen te rationaliseren.,een opvallend voorbeeld van cognitieve dissonantie en rationalisatie is te vinden in Leon Festinger ‘ s book of 1956, When Prophecy Fails, waarin hij zijn ervaring bespreekt van infiltreren in een UFO-doomsday-cultus waarvan de leider onlangs het einde van de wereld had voorspeld., Toen het einde van de wereld er niet in slaagde te materialiseren, behandelden de meeste leden van de cultus de cognitieve dissonantie die voortkwam uit de cognities ‘de leider voorspelde dat de wereld zal eindigen’ en ‘de wereld eindigde niet’, niet door de cultus of zijn leider te verlaten, zoals te verwachten was, maar door de rationalisatie in te voeren dat de wereld gered was door de kracht van hun geloof.
rokers ervaren doorgaans een hoog niveau van cognitieve dissonantie met betrekking tot hun roken., Om deze spanning te verminderen, kunnen ze stoppen met roken, het bewijs ontkennen dat roken verbonden is met levensbedreigende aandoeningen zoals ephyseem en longkanker, of hun roken rationaliseren om het verenigbaar te maken met concurrerende cognities zoals ‘Ik wil een lang en gezond leven leiden’ en ‘ik ben een redelijk persoon die goede beslissingen neemt’., Zij zouden bijvoorbeeld kunnen zeggen dat roken hun enige manier is om ermee om te gaan, dat er niets anders te doen is, dat het leven geen zin heeft als men niet van het leven kan genieten, dat alleen zware rokers het risico lopen emfyseem en longkanker te krijgen, dat iedereen aan iets of iets anders moet sterven, of dat iedereen op een dag moet sterven. De eerste drie zijn voorbeelden van zure druiven, de laatste drie van zoete citroenen.
voor het verhaal is ‘zure druiven’ afgeleid van een van de fabels toegeschreven aan Aesop, De Vos en de druiven.,
op een hete zomerdag slenterde een vos door een boomgaard tot hij bij een tros druiven kwam die net rijpte op een bine die boven een hoge tak was getraind. ‘Precies het ding om mijn dorst te lessen,’ zei hij. Een paar passen terug, Hij nam een run en een sprong, en miste net de tak. Hij draaide zich om met een één, twee, drie en sprong op, maar zonder groter succes. Keer op keer probeerde hij na de verleidelijke hap, maar eindelijk moest het opgeven, en liep weg met zijn neus in hun lucht, gezegde: ‘Ik weet zeker dat ze zuur.,’
de basis
- Wat zijn afweermechanismen? in het geval van de Vos van Aesop ontstaat de cognitieve dissonantie uit de cognities ‘ik ben een behendige en wendbare vos ‘en’ ik kan de druiven op de tak niet bereiken ‘en de rationalisatie, die een vorm van zure druiven is, is’ Ik weet zeker dat de druiven zuur zijn.’Had de vos ervoor gekozen zoete citroenen te gebruiken in plaats van zure druiven, dan had hij misschien iets gezegd als, ‘In ieder geval, er zijn veel sappiger druiven in de boomgaard van de Boer.,”
artikel gaat verder na advertentie
rationalisatie wordt gebruikt voor een groot komisch effect in Candide: of, optimisme, het satirische meesterwerk van de 18e-eeuwse Verlichtingsdenker Voltaire. De novelle is een aanval op Leibniz ‘filosofie dat onze wereld de beste van alle mogelijke werelden is, een filosofie die zeer ter harte wordt genomen door Candide’ s oude tutor Professor Pangloss, die hardnekkig volhardt in het rationaliseren van een opeenvolging van tragische gebeurtenissen om ze in lijn te houden met dit zijn de beste van alle mogelijke werelden., In hoofdstuk 4, Candide kansen op Pangloss in de vorm van een bedelaar die, na de geslachtsziekte van syfilis opgelopen, is bedekt met korsten en hevig hoesten. Bij het ontdekken van Pangloss in zo ’n vernederende toestand, onderzoekt Candide’de oorzaak en het gevolg, evenals de achterliggende reden die tot zo ’n ellendige toestand was gereduceerd’.
P: Alas … het was liefde; liefde, de troost van de menselijke soort; liefde, de behoeder van het universum; de ziel van alle zinnige wezens; liefde! tedere liefde!
C: Alas …, Ik heb zelf enige kennis gehad van de liefde, deze vorst der Harten, deze Ziel der zielen; maar het heeft me nooit meer gekost dan een kus en twintig schoppen op de achterkant. Maar hoe kan deze mooie oorzaak zo ‘ n afschuwelijk effect in je teweegbrengen? (…)
P: Oh mijn lieve Candide, je moet je Pacquette herinneren, die mooie meid, die op onze nobele Barones wachtte; in haar armen proefde ik de geneugten van het paradijs, die deze hel kwellingen produceerde waarmee je me ziet verslonden., Zij was besmet met een kwaal, en is er misschien sindsdien aan gestorven; zij ontving dit geschenk van een geleerde Franciscaan, die het van het fonteinhoofd ontleende; hij was het verschuldigd aan een oude gravin, die het had van een kapitein van het paard, die het had van een markiezin, die het had van een pagina, de pagina had het van een jezuïet, die tijdens zijn noviciaat het had in een directe lijn van een van de mede-avonturiers van Christoffel Columbus…c: O sage Pangloss … wat een vreemde genealogie is dit! Is de duivel niet de wortel ervan?
P: helemaal niet …, het was iets onvermijdelijks, een noodzakelijk ingrediënt in de beste der werelden, want als Columbus niet op een eiland in Amerika deze ziekte had gevangen, die de bron van de generatie besmet, en vaak de voortplanting zelf belemmert, en klaarblijkelijk tegen het grote einde van de natuur in staat is, dan zouden wij noch chocolade noch cochenille hebben gehad…,Defense Mechanisms Essential Reads
rationalisatie moet worden onderscheiden van een andere ego-verdediging genaamd intellectualisatie, waardoor de ongemakkelijke gevoelens geassocieerd met een probleem uit het bewustzijn worden gehouden door te denken over het probleem in koude, abstracte en esoterische termen.
Hier is een voorbeeld. Een ambitieuze geneeskundestudent vroeg me ooit of ze een carrière in de academische geneeskunde zou moeten beginnen, ondanks (zo leek het) dat ze al een beslissing had genomen over de kwestie., Na een aantal argumenten voor te hebben aangevoerd, heb ik een aantal argumenten tegen aangevoerd, waaronder dat de overgrote meerderheid van de mensen die zich bezighouden met medisch onderzoek nooit een belangrijke doorbraak gaat maken. Omdat ze dit argument niet leek te accepteren, vroeg ik haar om slechts één grote doorbraak in psychiatrisch onderzoek te noemen in de afgelopen vijftig jaar., In plaats van een grote doorbraak te benoemen, of te accepteren dat er geen doorbraak was geweest, nam ze haar toevlucht tot vraagtekens bij de definitie van een doorbraak en zelfs bij de waarde van het maken ervan—wat misschien legitieme dingen waren om te doen, als ze eerst had geaccepteerd dat er geen was geweest.
Hier is een tweede voorbeeld van intellectualisatie. Na ontslag uit het ziekenhuis, een man van middelbare leeftijd die bijna was overleden aan een hartaanval bracht enkele uren per dag op zijn computer onderzoek naar de verschillende risicofactoren van hart-en vaatziekten., Hij typte lange essays uit over elk van deze risicofactoren, printte ze uit, en legde ze in een groot bindmiddel met kleurgecodeerde verdelers. Daarna raakte hij in beslag genomen door de vitamine-en mineraleninhoud in verschillende soorten voedsel en bedacht hij een strikt dieet om ervoor te zorgen dat hij de aanbevolen hoeveelheden van elk micronutriënt innam. Ondanks dat hij op een klein budget leefde, besteedde hij veel geld aan een high-end stoomboot op basis van het feit dat het vitamines kon behouden door het kookproces. Maar niet een keer overwoog hij te bezuinigen op zijn veel schadelijker roken gewoonte..,.
mensen zijn niet rationeel, maar rationaliseren dieren. Als ze het beangstigend vinden om te denken en pijnlijk om te veranderen, is dit voor een groot deel omdat denken en veranderen grote bedreigingen zijn voor de overtuigingen die deel uitmaken van hun gevoel van zelf. Gezien deze stand van zaken, zal elke tektonische verschuiving in iemands kijk alleen maar stapsgewijs en over een lange periode van tijd plaatsvinden., Bovendien zal zo ‘ n tektonische verschuiving waarschijnlijk worden uitgelokt door een belangrijke verslechtering van de omstandigheden van de persoon die zijn ego-verdediging overweldigt en hem geen andere keuze laat dan de depressieve of onverdedigde positie in te nemen.in herinnering aan het verleden vertelt de vroege 20ste-eeuwse schrijver Marcel Proust ons: “geluk is goed voor het lichaam, maar het is verdriet dat de kracht van de geest ontwikkelt.’
Ik ben de auteur van Hide and Seek: The Psychology of Self-Deception en andere boeken.