za panowania Echnatona Aten został zainstalowany jako główny Bóg starożytnego Egiptu, a kult wielu tradycyjnych bogów starożytnego Egiptu został odrzucony. Aten nie był nowym bogiem, ale niejasnym aspektem boga słońca czczonego już w Starym Królestwie.
„Aten” był tradycyjną nazwą samego dysku słonecznego, dlatego imię Boga jest często tłumaczone jako „Aten”., Na przykład w tekstach trumny z Królestwa środka słowo „Aten” oznacza dysk słoneczny, a w „opowieści o Sinuhe” (również z Królestwa środka) Amenemhat I jest opisany jako wzlatujący w niebo i jednoczący się z Atenem, jego Stwórcą.
podczas Nowego Królestwa Aten był uważany za aspekt złożonego bóstwa Ra-Amun-Horus. Ra reprezentował słońce w ciągu dnia, Amon reprezentował słońce w zaświatach, a Horus reprezentował wschód słońca. Echnaton głosił „Aten” (widzialne słońce) jako jedyne bóstwo, zabierając Czczenie słońca jeszcze bardziej., Ze względu na naturalistyczne cechy niektórych dzieł sztuki z tamtych czasów, niektórzy sugerowali, że jego religia opierała się na naukowej obserwacji, że energia słońca jako ostateczne źródło wszelkiego życia.
w swoich wczesnych stadiach Atenizm jest najlepiej opisany jako religia henoteistyczna (religia poświęcona jednemu Bogu, akceptując istnienie innych bogów), ale rozwinęła się w proto-monoteistyczną system., Pełny zakres jego reform religijnych był widoczny dopiero w dziewiątym roku jego panowania. Oprócz głoszenia Aten jako jedynego Boga, zakazał używania bożków z wyjątkiem rozświetlonego dysku słonecznego. Wyjaśnił również, że obraz Atena reprezentuje tylko Boga, ale że Bóg przewyższa stworzenie i dlatego nie może być w pełni zrozumiany lub reprezentowany. Ten aspekt jego wiary wykazuje wyraźne podobieństwo do religii Mojżesza, co skłoniło Freuda do zasugerowania, że Echnaton był pierwszym Monoteistą.,
wiele hymnów do Aten zostało skomponowanych podczas panowania Echnatona, niektóre prawdopodobnie przez samego króla. Opisują cuda natury i chwaliły słońce jako absolutnego i uniwersalnego Pana wszystkich rzeczy. W szczególności, Hymn do Aten (zapisany w grobowcu Aya, wezyra Echnatona, który został faraonem po Tutanchamonie) stał się sławny, ponieważ wielu komentatorów twierdziło, że Psalm 104 (który opisuje cuda natury i przypisuje ostateczną moc Jahwe, hebrajskiemu Bogu) był inspirowany lub oparty na nim., Rzeczywiście istnieje pewne podobieństwo w rodzaju języka i materii treści, sugerujące wpływy, ale ci, którzy twierdzą, że oba teksty są takie same, być może przesadzają.
Aten był czczony w otwartym słońcu, a nie w ciemnych obudowach świątyni, jak dawni bogowie było. Jednak daleko od bycia otwartym na ludzi, tylko Echnaton (i jego rodzina) mógł połączyć się z Bogiem., W hymnie do Aten Echnaton stwierdza: „nie ma nikogo, kto cię zna, oprócz Syna Twego Echnatona”. Być może nic dziwnego, wykopaliska w Akhetaten (Armarna) wykazały, że zwykli ludzie nie całkowicie przyjęli nową religię, ale nadal czcili starych bogów prywatnie.
Czytaj dalej
- Akhenaten
- Amarna Art
- Amarna Royal Family
- Amarna Letters