Paracetamol był stosowany bezpiecznie i skutecznie przez wiele lat do zarządzania bólem i / lub gorączką u pacjentów w każdym wieku. Jest powszechnie zalecany jako terapia pierwszego rzutu dla różnych pacjentów i chorób, w tym osób starszych, dzieci z chorobami wirusowymi i pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów, schorzeniami przewodu pokarmowego, zaburzeniami krzepnięcia, chorobami układu krążenia lub chorobami nerek., Jednak jego stosowanie jest często unika się u pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby. Postrzeganie, że należy unikać paracetamolu u takich pacjentów wynika ze świadomości związku między ogromnym przedawkowania paracetamolu i hepatotoksyczności, w połączeniu z brakiem zrozumienia metabolizmu paracetamolu u pacjentów z chorobą wątroby., Istnieją różne teoretyczne mechanizmy hepatotoksyczności paracetaminofenu w przewlekłej chorobie wątroby, w tym: zmieniony metabolizm i zubożone zapasy glutationu, które można by oczekiwać zwiększenia akumulacji pośredniego hepatotoksycznego, N-acetylo-P-benzochinonu iminy (NAPQI). Dostępne badania u pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby wykazały jednak, że chociaż okres półtrwania paracetamolu może być wydłużony, aktywność cytochromu P-450 nie jest zwiększona, a zapasy glutationu nie są zmniejszone do poziomów krytycznych u pacjentów przyjmujących zalecane dawki., Ponadto, paracetamol badano w różnych chorobach wątroby bez dowodów na zwiększone ryzyko hepatotoksyczności w obecnie zalecanych dawkach. Dlatego paracetamol może być bezpiecznie stosowany u pacjentów z chorobą wątroby i jest preferowanym środkiem przeciwbólowym / przeciwgorączkowym ze względu na brak zaburzeń czynności płytek krwi, toksyczność przewodu pokarmowego i nefrotoksyczność związaną z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi.