Cenzura
tłumienie lub proskrypcja wypowiedzi lub pisma, które są uważane za obsceniczne, nieprzyzwoite lub nadmiernie kontrowersyjne.
termin cenzura wywodzi się od oficjalnych obowiązków Rzymskiego cenzora, który począwszy od 443 r. p. n. e., prowadził spis poprzez liczenie, ocenę i ocenę ludności. Pierwotnie neutralny w tonie, termin zaczął oznaczać tłumienie idei lub obrazów przez rząd lub innych z autorytetem.,
na przestrzeni dziejów społeczeństwa praktykowały różne formy cenzury w przekonaniu, że społeczność, reprezentowana przez rząd, jest odpowiedzialna za kształtowanie jednostki. Na przykład, starożytny grecki filozof Platon opowiadał się za różnymi stopniami cenzury w Republice; treść ważnych tekstów i rozpowszechnianie wiedzy były ściśle kontrolowane w starożytnym społeczeństwie chińskim, podobnie jak wiele informacji we współczesnych Chinach; a przez wieki indeks Librorum Prohibitorum Kościoła rzymskokatolickiego zakazywał wielu literatury jako sprzecznych z naukami Kościoła.,
świat anglojęzyczny zaczął zmagać się z kwestiami cenzury w XVII wieku. W swojej Areopagitica (1644) John Milton opowiedział się za prawem do publikowania, wolnego od władzy. W Stanach Zjednoczonych Pierwsza Poprawka do Konstytucji (1787) gwarantuje wolność słowa i Wolność prasy. Kiedy amerykańska agencja rządowa próbuje zakazać mówienia lub pisania, partia poddawana cenzurze często podnosi te prawa Pierwszej Poprawki. Takie przypadki zwykle obejmują komunikację, którą rząd postrzega jako szkodliwą dla siebie lub społeczeństwa.,
aborcja
Na przykład, Sąd Najwyższy orzekł w Rust V.Sullivan, 500 U. S. 173, 111 S. Ct. 1759, 114 L. Ed. 2d 233 (1991), że bez ograniczania praw Pierwszej Poprawki, rząd może zakazać poradnictwa aborcyjnego w klinikach finansowanych przez Federację.
korespondencja więźniów
Jeśli interes rządu jest penologiczny, ma również szersze prawa do cenzurowania wypowiedzi., Listy wychodzące więźniów mogą być cenzurowane, aby pokrzyżować plany ucieczki, chronić odbiorców przed nieprzyzwoitymi lub groźnymi listami lub ominąć niedokładne lub niekorzystne raporty o warunkach więziennych. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego w sprawie Procunier V. Martinez, 416 U. S. 396, 94 s. Ct. 1800, 40 L. Ed. 2d 224 (1974), administratorzy więzień mogą cenzurować osobistą korespondencję więźniów tylko wtedy, gdy jest to konieczne do utrzymania bezpieczeństwa, porządku lub rehabilitacji. Taka cenzura nie może być ani przypadkowa, ani zbyt kłopotliwa.,
Rozrywka
chyba najbardziej widoczną formą cenzury jest ta, która wpływa na przemysł rozrywkowy. Teatr i film, jako rodzaj publicznej rozrywki, wpływają na wspólny interes, a tym samym mogą podlegać pewnym rodzajom regulacji rządowych. Jednak próby regulowania lub cenzurowania często ryzykują zablokowanie praw do wolności słowa dramaturgów, scenarzystów, filmowców, wykonawców i dystrybutorów.
USA, Sąd Najwyższy orzekł, że cenzura obscenicznej rozrywki jest zgodna z prawem, aby chronić dzieci przed pornografią i chronić dorosłych przed nieświadomym lub mimowolnym oglądaniem nieprzyzwoitych materiałów (Ginsberg v.New York, 390 U. S. 629, 88 s. Ct. 1274, 20 L. 2d 195 ). Chociaż interpretacja Sądu Najwyższego pozwala jednostkom postrzegać nieprzyzwoitość w zaciszu swoich domów (Stanley V. Georgia, 394 U. S. 557, 89 s. Ct. 1243, 22 L. 2D 542 ), teatry i kina są miejscami publicznymi i dlatego podlegają regulacji (Paris Adult Theatre i v. Slaton, 413 U. S. 49, 93 S. Ct. 2628, 37 PLN, 2d 446 ). Trudność z taką cenzurą polega na próbach określenia tego, co jest „obsceniczne.”
in miller V. california, 413 U. S. 15, 93 S. Ct. 2607, 37 L. Ed. 2d 419 (1973), Sąd Najwyższy stwierdził, że dzieło jest Obsceniczne i może być regulowane, jeśli odwołuje się do lubieżnego zainteresowania widza; przedstawia zachowania seksualne w sposób oczywisty obraźliwy; i nie ma poważnej wartości literackiej, artystycznej, politycznej lub naukowej. Trybunał orzekł ponadto, że interpretacje tej definicji mogą się różnić w Stanach Zjednoczonych i że społeczności mogą stosować własne lokalne standardy w celu określenia nieprzyzwoitości.,
aby uniknąć cenzury rządowej, Motion Picture Association of America (MPAA) reguluje się poprzez dobrowolny system ocen. System nie ma uprawnień ustawowych, ale jest używany, aby pomóc branży dostosować się do ustaw mających na celu ochronę dzieci. Uznanie orzeczenia Sądu Najwyższego z 1968 r., które faworyzowało ograniczoną cenzurę dla nieletnich (Ginsberg v. New York, 390 U. S. 629, 88 S. Ct. 1274, 20 L. 2D 195), MPAA opracowała system ocen oparty na wieku widza., Ocena G sygnalizuje, że tematyka jest odpowiednia dla ogólnej publiczności; PG oznacza sugerowane wskazówki dla rodziców; PG-13 zdecydowanie zaleca wskazówki dla dzieci poniżej 13 roku życia z powodu prawdopodobnie niewłaściwego materiału; R wymaga akompaniamentu przez osobę dorosłą dla dzieci poniżej 17 lub 18 w niektórych stanach; i NC-17 lub X zabraniają osobom poniżej 17 lub 18 w niektórych stanach wchodzenia do teatru.
Radio i telewizja spotkały się również z rządową presją na kontrolę treści swoich audycji., Pod wpływem przekonania, że przemoc w telewizji negatywnie wpływa na zachowania i postawy dzieci, Kongres kilkakrotnie próbował zachęcić media do przyjęcia dobrowolnych wytycznych w nadziei, że mniejsza przemoc w telewizji doprowadzi do mniej gwałtownego społeczeństwa. Chociaż żaden z aktów Kongresu nie został uznany za jawną cenzurę, ingerencja rządu w nadawanie w celu zniechęcenia niektórych rodzajów przemówień nie została przyjęta przez wszystkich., Różne akty prawne budzą pytania o autocenzurę mediów i rolę Federalnej Komisji Komunikacji (FCC) w regulowaniu wolności wypowiedzi.
w odpowiedzi na naciski Kongresu Krajowe Stowarzyszenie nadawców przyjęło Politykę oglądania rodziny w 1974 roku, aby ograniczyć pierwszą godzinę programu prime-time do materiału odpowiedniego dla rodzin. Polityka została uznana za niezgodną z konstytucją w 1976 (Writers Guild of America, West, Inc. v. F. C. C., 423 F. Supp. 1064 ).,
Kongres zajął się treścią telewizji dziecięcej Ustawą o telewizji dziecięcej z 1990 roku (47 U. S. C. A. §§ 303A–303b ), która ogranicza ilość reklam w telewizji dziecięcej i zmusza nadawców do emisji programów edukacyjnych. Nieprzestrzeganie ustawy może zagrozić odnowieniu licencji stacji. Krytycy zwracają uwagę, że ustawa nie poprawiła programowania dzieci ze względu na niejasne standardy i niechęć FCC do jej egzekwowania.
Ustawa o przemocy w telewizji (47 U. S. C. A. § 303c ), zaproponowana w 1986 roku przez senatora Paula Simona (D-Ill.,), został podpisany przez prezydenta george ' a H. W. Busha w grudniu 1990 roku. Ustawa ta, która wygasła w 1993 roku, miała skłonić sieci, przemysł kablowy i niezależne stacje do zmniejszenia ilości przemocy pokazywanej w telewizji. Chociaż ustawa nie stanowiła bezpośredniej regulacji rządowej, była krytykowana jako rządowa próba narzucenia społeczeństwu swoich wartości poprzez zniechęcanie, jeśli nie tłumienie, niepopularnych idei.Ustawa telekomunikacyjna z 1996 r., 110 Stat., 56, zobowiązał producentów telewizyjnych do stworzenia Chipa, znanego jako V-chip, który pozwala użytkownikom, prawdopodobnie rodzicom, blokować programy oparte na ich treściach seksualnych lub brutalnych. Chip, który jest instalowany w telewizorach produkowanych od 1999 roku, działa w połączeniu z dobrowolnym systemem ocen wdrażanym przez nadawców telewizyjnych, który ocenia programy za przemoc i treści seksualne.
W FCC V. Pacifica Foundation, 438 U. S. 726, 98 S. Ct. 3026, 57 PLN, 2d 1073 (1978), Sąd Najwyższy orzekł, że dzienna emisja monologu George 'a Carlina” siedem brudnych słów ” naruszyła zakaz nieprzyzwoitości w 18 U. S. C. A. § 1464 (1948) i dlatego podlegała regulacji. Dla wielu ten wyrok dał FCC dalsze uprawnienia do cenzurowania mowy i dyktowania wartości.
Muzyka
podobnie jak przemysł rozrywkowy stanął w obliczu regulacji lub cenzury dla rzekomo brutalnych, obscenicznych lub nieprzyzwoitych materiałów, tak samo przemysł nagraniowy., Twierdząc, że muzyka popularna eroduje moralność poprzez zachęcanie do przemocy, nadużywania narkotyków i rozwiązłości seksualnej, Parents 'Music Resource Center, założona w 1985 roku przez Tipper Gore, żonę przyszłego wiceprezydenta Alberta gore' a, z powodzeniem lobbowała przemysł muzyczny, aby umieścić etykiety ostrzegawcze na płytach, które mogą zawierać teksty nieodpowiednie dla dzieci.,
zaniepokojony rosnącym wskaźnikiem przemocy wobec funkcjonariuszy organów ścigania, zastępca dyrektora ds. publicznych Federalnego Biura Śledczego (FBI) wysłał list w sierpniu 1989 roku do Priority Records, aby zaprotestować przeciwko tekstom grupy raperskiej. N. W. A., Grupa rapująca Z Los Angeles, nagrała na swoim albumie Straight Outta Compton piosenkę „Fuck tha Police”, która brutalnie protestowała przeciwko brutalności policji. Chociaż list od FBI był protestem, a nie próbą regulacji, wielu w przemyśle muzycznym interpretowało go jako przykład pośredniej cenzury poprzez zastraszanie.,
chyba najbardziej znane postępowanie sądowe w sprawie cenzury muzyki dotyczyło grupy rap 2 Live Crew. Na początku 1990 roku sędzia z Florydy zakazał sprzedaży albumu As Nasty As They Wanna Be, ponieważ teksty kilku piosenek, w tym „Me So Horny”, naruszały Standardy społeczności za nieprzyzwoitość. Grupa wniosła pozew o zniesienie zakazu w Skyywalker Records V. Navarro, 742 F. Supp. 638 (S. D. Fla. 1990), ale sędzia podtrzymał orzeczenie o nieprzyzwoitości., Właściciel sklepu płytowego został aresztowany za kontynuowanie sprzedaży albumu, a dwóch członków 2 Live Crew zostało aresztowanych pod zarzutem nieprzyzwoitości po występie. Członkowie zespołu zostali uniewinnieni od wszystkich zarzutów w październiku 1990 roku, ale trwa debata między tymi, którzy domagają się wolności wypowiedzi w muzyce, a tymi, którzy chcą cenzurować rzekomo Nieprzyzwoity materiał.
Sztuka
prawie tak długo, jak artyści tworzyli sztukę, rządy wspierały i cenzurowały twórczość artystów., Starożytne Ateny, Cesarstwo Rzymskie i średniowieczny Kościół katolicki finansowały wiele projektów, podczas gdy reżimy totalitarne, na przykład, zakazały wielu prac i represjonowały artystów. Kongres Stanów Zjednoczonych był niechętny finansowaniu sztuki, która następnie może być interpretowana jako sztuka narodowa lub jako sztuka zatwierdzona przez rząd, aż do 1960 roku Aktywizm zachęcał ją do tego. W 1965, National Foundation on the Arts and the Humanities została założona w celu wspierania doskonałości w sztuce. Składa się z dwóch działów: National Endowment for the Arts (NEA) i National Endowment for the Humanities (NEH)., Wśród swoich licznych zainteresowań NEA przyznaje stypendia zasłużonym artystom.
kontrowersje wokół roli rządowego wsparcia sztuki pojawiły się pod koniec lat 80.z dwoma artystami, którzy otrzymali fundusze NEA. W 1988 roku fotograf Andres Serrano otrzymał surowe potępienie za jego zdjęcie pt. Piss Christ, które przedstawiało plastikowy krucyfiks unoszący się w słoiku moczu Serrano. Wielu senatorów wysłało listy protestacyjne do NEA, nalegając, aby Agencja zaprzestała wystawiania wulgarnych dzieł sztuki., Druga furora powstała w 1989 roku w związku z pracą innego fotografa, Roberta Mapplethorpe ' a, który otrzymał wsparcie NEA dla jego pracy, która przedstawiała kwiaty, nagie dzieci oraz homoseksualizm i sadomasochizm.
Senator jesse helms (R-N. C.) najbardziej stanowczo sprzeciwiał się wyborom NEA i wprowadził przepisy zakazujące finansowania „nieprzyzwoitej lub nieprzyzwoitej sztuki” (1989 H. R. 2788 ). Poprawka Helmsa, przyjęta w październiku 1989 roku, dała NEA wielką moc i swobodę definiowania nieprzyzwoitości i quash alternatywnych artystycznych wizji., Aby wyegzekwować nową poprawkę, NEA ustanowiła „przyrzeczenie nieprzyzwoitości”, które wymagało od artystów obietnicy, że nie wykorzystają rządowych pieniędzy do tworzenia dzieł o obscenicznym charakterze. Świat sztuki mocno oparł się temu środkowi: wielu dyrektorów muzeów zrezygnowało w proteście, a kilku znanych artystów zwróciło granty NEA.
dwa ważne przypadki testowały siłę NEA do cenzurowania produkcji artystycznej. In Bella Lewicki Dance Foundation V. Frohnmayer, 754 F. Supp. 774 (C. D. Cal., 1991), firma taneczna odmówiła podpisania przyrzeczenia nieprzyzwoitości i pozwała go z powodu niezgodności przyrzeczenia z konstytucją. Sąd Okręgowy w Kalifornii zgodził się, że zastaw naruszył prawo do wolności słowa Pierwszej Poprawki i że jego niejasność uniemożliwiła firmie tanecznej należny proces zgodnie z piątą poprawką.
W New School V. Frohnmayer, nr 90-3510 (S. D. N. Y. 1990), New School for Social Research, w Nowym Jorku, odrzuciła grant, twierdząc, że przyrzeczenie obsceniczności działało jako uprzednie ograniczenie i dlatego naruszyło prawa Pierwszej Poprawki szkoły., Przed podjęciem decyzji o konstytucyjności wcześniejszego argumentu ograniczającego, NEA zwolniła szkołę z obowiązku podpisania przyrzeczenia.
w listopadzie 1990 roku NEA zniosła zastaw nieprzyzwoitości, ale w jego miejsce wprowadzono „klauzulę przyzwoitości” (1990 Amendments, Pub. 101-512, § 103 (b), 104 Stat. 1963 ), która wymagała od laureatów nagród zapewnienia, że ich prace spełniają określone standardy przyzwoitości. Nieprzestrzeganie tego żądania może oznaczać zawieszenie płatności dotacji.
znów zaprotestował świat sztuki. In Finley v. NEA, 795 F. Supp. 1457 (C. D. Cal., 1992), artyści znani jako Nea Four—Karen Finley, John Fleck, Holly Hughes i Tim Miller-pozwali NEA za klauzulę przyzwoitości. Sąd Okręgowy w Kalifornii zgodził się z artystami. Finley court uznał, że klauzula przyzwoitości, podobnie jak zastaw nieprzyzwoitości, jest niekonstytucyjna, ponieważ jej niejasność uniemożliwiała artystom należny proces gwarantowany przez piątą poprawkę i ponieważ jej zbyt ogólne Ograniczenie tłumiło mowę.
Książki
USA, Rodzice wysyłają swoje dzieci do Szkół Publicznych, aby otrzymać wykształcenie i poznać podstawowe wartości, na których opiera się ich demokratyczne społeczeństwo. Konflikt pojawia się, gdy rodzice uważają, że niektóre podręczniki szkolne zawierają materiały, które są niewłaściwe z powodów politycznych, moralnych lub religijnych i powinny być zakazane, aby chronić swoje dzieci przed narażeniem na rzekomo szkodliwe pomysły. W niektórych przypadkach tablice szkolne reagowały fizycznie usuwając książki z półek szkolnych bibliotek., Ogólnie rzecz biorąc, zwolennicy zakazywania książek utrzymują, że cenzura jest uzasadniona w celu naprawienia społecznych problemów, podczas gdy krytycy uważają, że wolność słowa jest ważniejsza i bardziej użyteczna dla społeczeństwa niż narzucanie wartości przez cenzurę.
zakaz książki jako sposób na rozwiązanie problemów społecznych został po raz pierwszy przetestowany przez Sąd Najwyższy w Board of Education V.Pico, 457 U. S. 853, 102 s. Ct. 2799, 73 PLN 2d 435 (1982). W Pico rodzice sprzeciwili się dziewięciu książkom w bibliotece szkolnej, z których większość została następnie usunięta przez Radę szkolną. Dziewięć książek zostało napisanych przez Kurta Vonneguta Jr.,; Naga małpa, Desmond Morris; Down These Mean Streets, Piri Thomas; najlepsze opowiadania murzyńskich pisarzy, pod redakcją Langstona Hughesa; Laughing Boy, Oliver LaFarge; Black Boy, Richard Wright; A Hero Ain 't Nothin' But a Sandwich, Alice Childress; Soul on Ice, Eldridge cleaver; and Go Ask Alice, autor anonimowy.
Pico Sprawa dotarła do Sądu Najwyższego, ponieważ sądy niższe nie były w stanie opracować standardów testowania konstytucyjności książki., Sąd Najwyższy orzekł, że niekonstytucyjne jest ograniczanie praw uczniów do Pierwszej Poprawki poprzez zakazywanie książek. Chociaż Rady szkolne mają prawo decydować, które książki powinny znajdować się na półkach bibliotecznych, nie mają uprawnień do cenzurowania.
książki wydawane przez Prasy komercyjne na sprzedaż ogółowi społeczeństwa czasami spotykają się z surowym potępieniem i późniejszymi działaniami, które mogłyby być równoznaczne z cenzurą. W listopadzie 1990 roku Simon i Schuster anulowali kontrakt z autorem Bretem E., Ellis opublikował swoją powieść American Psycho, powołując się na graficzną przemoc i brutalność seksualną. National Writers Union uznało odwołanie za sprzeczne z wolnością słowa i wypowiedzi artystycznej oraz jako cenzurę. Wydawnictwo broniło swojej oceny redakcyjnej twierdząc, że nie chce umieszczać swojego odcisku na książce o wątpliwym smaku i wartości. Vintage Books, oddział Random House, wkrótce nabył powieść i opublikował ją w marcu 1991 roku.,
wypowiedzi uczniów
prawa uczniów do wolności słowa Czasami kolidują z zainteresowaniem szkół utrzymaniem kontroli nad edukacją publiczną. 393 U. S. 503, 89 s. Ct. 733, 21 L. 2d 731 (1969), który orzekł, że uczniowie szkół publicznych nie mogą być ukarani za noszenie symboli, takich jak czarne opaski, aby protestować przeciwko wojnie w Wietnamie.,
dwie kolejne sprawy dotyczące kwestii cenzury w gazetach szkolnych wskazywały na bardziej restrykcyjny sądowy pogląd na prawo uczniów do swobody wypowiedzi. W leszczynowym okręgu szkolnym V. Kuhlmeier, 484 U. S. 260, 108 S. Ct. 562, 98 PLN 2d 592 (1988), Sąd Najwyższy orzekł na korzyść Hazelwood, Missouri, dyrektora szkoły, który usunął kilka artykułów z gazety studenckiej. Artykuły dotyczyły ciąży nastolatków i uczuć studentki na temat rozwodu jej rodziców., Sąd w Hazelwood uznał, że gazeta szkolna nie jest forum publicznym, a tym samym przyznał urzędnikom szkolnym prawo do określenia, jaki rodzaj mowy uczniowskiej jest odpowiedni i regulowania takiej mowy.
trzy lata później wyrok w sprawie Planned Parenthood przeciwko Clark County School District, 941 F. 2D 817 (9th Cir. 1991), został oparty na Hazelwood. W „Planned Parenthood”, publiczna Gazeta szkolna pozyskiwała reklamy od lokalnych firm, w tym Planned Parenthood., Dyrektor odmówił zgody Planned Parenthood na umieszczenie ogłoszenia w publikacjach szkolnych i Planned Parenthood pozwał okręg szkolny. 9. Sąd Apelacyjny podtrzymał decyzję Sądu Rejonowego, że Publiczna Publikacja licealna nie jest forum publicznym i że szkoła może w związku z tym przyjmować lub odrzucać ogłoszenia. Zarówno Hazelwood, jak i Planned Parenthood doszły do wniosku, że ponieważ publiczne szkoły średnie są forami niepublicznymi, okręgi szkolne mogą stosować ograniczony stopień cenzury.,
setki uniwersytetów publicznych w Stanach Zjednoczonych mają kody mowy, które regulują wybór słów przez studentów. Mowa może być konstytucyjnie ograniczona w pewnych okolicznościach. Na przykład publiczne uczelnie i uniwersytety mogą zabronić gróźb przemocy, zabronić nieprzyzwoitego języka i zachowania (chociaż jest to niezwykle trudne do zdefiniowania lub udowodnienia nieprzyzwoitości) i karać studentów za używanie zniesławiających słów przeciwko sobie, a wszystko to bez naruszania Pierwszej Poprawki., Wiele spraw z powodzeniem zakwestionowało ograniczenia wolności słowa na kampusie, sugerując, że większość tych kodeksów jest niezgodna z konstytucją.
852 (E. D. Mich. 1989), student biopsychologii utrzymywał, że kod mowy Uniwersytetu uniemożliwił mu swobodne dyskutowanie kontrowersyjnych pomysłów na temat biologicznie opartych różnic między płciami i rasami. Sąd Okręgowy orzekł, że kodeks uczelni zakazał zbyt dużego zakresu wypowiedzi i dlatego był niekonstytucyjnym naruszeniem praw powoda do Pierwszej Poprawki., Sąd uznał również, że nadmierny charakter Kodeksu odmawia mu należnych praw procesowych.
In U. W. M. Post, Inc. v. Board of Regents, 774 F. Supp. 1163 (E. D. Wis. 1991), kod mowy uniwersytetu został również skreślony jako overbroad. Dwa lata później władze szkolne ukarały braci bractwa na George Mason University za ubieranie się w drag i inscenizację ” konkursu brzydkich kobiet.”In Iota X Chapter v. George Mason University, 993 F.,2d 386 (1993), czwarty Obwód stwierdził, że Uniwersytet naruszył pierwszą poprawkę, ponieważ nie sankcjonował Bractwa tylko za jego zachowanie, ale raczej za przesłanie przekazywane przez „konkurs brzydkich kobiet”, który stał w sprzeczności z poglądami Uniwersytet starał się wspierać.
Internet
komunikacja za pośrednictwem komputera rozwija się gwałtownie z roku na rok i w pewien sposób przewyższa i eliminuje obecne zasady prawne., Dominująca koncepcja prawa dotyczy wydarzeń i transakcji w świecie rzeczywistym, a jak zdają sobie sprawę te z dziedziny prawa, mogą się rozwikłać, gdy są wykonywane w cyberprzestrzeni. W miarę jak coraz więcej osób przekazuje bardzo rozbieżne wiadomości na autostradzie elektronicznej, kwestie wolności słowa i cenzury stają się coraz bardziej skomplikowane, a przepisy trudne do wyegzekwowania.
pierwszy przypadek ścigania komunikacji elektronicznej polegał na dystrybucji pornografii za pośrednictwem elektronicznego systemu tablic ogłoszeniowych (BBS). W Stanach Zjednoczonych przeciwko Thomasowi, Nie. CR-94-20019-G (W. D. Tenn., 1994), Robert Thomas i Carleen Thomas zostali uznani za winnych rozpowszechniania nieprzyzwoitych materiałów przez międzypaństwowe linie telefoniczne i komputer. Z ich domu w Kalifornii, Thomases prowadził prywatny BBS tylko dla dorosłych, z którego subskrybenci mogli pobierać pliki grafiki komputerowej i zamawiać pornograficzne Zdjęcia-wykresy i Kasety Wideo w trybie on-line. Aby zebrać dowody przeciwko parze, Inspektor pocztowy Z Memphis, pod przybranym nazwiskiem, ściągnął do swojego komputera wiele pornograficznych plików elektronicznych i zamówił taśmy.,
Thomasom postawiono m.in. zarzut przewożenia nieprzyzwoitych materiałów przez granice państwa. Para próbowała przenieść swoją sprawę do Północnego Dystryktu Kalifornii, aby ich materiały były mierzone w stosunku do standardów nieprzyzwoitości tej społeczności, a nie nieprzyzwoitości zachodniego dystryktu Tennessee. Sędzia Okręgowy odrzucił ich wniosek, zauważając, że w przypadku nieprzyzwoitego oskarżenia proces może odbyć się w okręgu, z którego materiał został wysłany lub gdzie został on otrzymany.,
„wirtualny” charakter cyberprzestrzeni stwarza wiele problemów sądom i prawodawcom w kwestii nieprzyzwoitości. Do najtrudniejszych z nich należy kwestia norm wspólnotowych. Ponieważ Internet skupia ludzi z całego Stanów Zjednoczonych i całego świata, przeciwstawia się identyfikacji z konkretną społecznością. Inne trudności to przestępczy element wiedzy i kwestia upowszechniania., Osoby mogą zamieszczać i otrzymywać informacje na internetowych tablicach ogłoszeniowych bez wiedzy tych, którzy utrzymują BBS, co utrudnia ustalenie, czy operatorzy BBS „świadomie rozpowszechniali” nieprzyzwoite materiały.
w 1996 roku Kongres uchwalił Communications Decency Act (CDA), który karał rozpowszechnianie „nieprzyzwoitych” materiałów w Internecie. Sąd Najwyższy uchylił ustawę w sprawie Reno przeciwko ACLU, 521 U. S. 844, 117 s. Ct. 2329, 138 L. Ed.2d 874 (1997)., Chociaż Trybunał uznał „legitymizację i znaczenie celu Kongresu, jakim jest ochrona dzieci przed szkodliwymi materiałami”, orzekł, że CDA ograniczyła wolność słowa i dlatego była niekonstytucyjna. Trybunał zauważył również, że jego wcześniejsze decyzje ograniczające wolność słowa z troski o ochronę dzieci nie miały zastosowania w tej sprawie, a CDA różniła się znacząco od ustaw i zarządzeń utrzymywanych w poprzednich sprawach., Na przykład CDA nie zezwalała rodzicom na zgodę na korzystanie przez ich dzieci z materiałów zastrzeżonych; nie ograniczała się do transakcji handlowych; nie przedstawiła definicji „nieprzyzwoitego”; a jej szerokie zakazy nie ograniczały się do określonych porach dnia. Ostatecznie ograniczenia ustawy nie mogły być analizowane jako forma regulacji czasu, miejsca i sposobu, ponieważ było to oparte na treści ogólne Ograniczenie mowy.
Kongres stracił niewiele czasu na reagowanie na tę decyzję., W 1998 r. szybko uchwalono ustawę o ochronie dzieci w Internecie (COPA), która uczyniłaby nielegalne korzystanie z World Wide Web do przekazywania” w celach komercyjnych „wszelkich materiałów uważanych za” szkodliwe dla nieletnich.”Ustawa włączyła również trzyczęściowy test nieprzyzwoitości, który Sąd Najwyższy sformułował w sprawie Miller przeciwko Kalifornii. Amerykańska Unia wolności obywatelskich (ACLU) i grupa operatorów stron internetowych zakwestionowała konstytucyjność COPA, argumentując, że jest ona zbyt szeroka., Ponadto powodowie twierdzili, że stosowanie testu norm wspólnotowych dałoby każdej wspólnocie w Stanach Zjednoczonych możliwość wnoszenia pozwów cywilnych i karnych w ramach COPA. Oznaczało to, że najbardziej konserwatywna społeczność w kraju może dyktować zawartość Internetu. Federalny Sąd Apelacyjny w Filadelfii zgodził się z tymi argumentami i rząd ponownie odwołał się do Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy w sprawie Ashcroft przeciwko American Civil Liberties Union, 535 U. S. 564, 122 S. Ct. 1700, 152 L. Ed.,2d 771 (2002), wydał decyzję, która nie dała jasnego kierunku. Stosowanie norm wspólnotowych samo w sobie nie uczyniło statutu nadmiernym i niekonstytucyjnym na mocy Pierwszej Poprawki. Poza tym Trybunał nie mógł się zgodzić, gdyż pięciu sędziów przedstawiło odrębne opinie. Większość miała jednak zastrzeżenia do COPA América. Wielu sędziów wyraziło obawę, że bez standardu krajowego trudno byłoby operatorom usług internetowych wiedzieć, kiedy przekroczyli granicę i poddali się odpowiedzialności., Sprawa została przekazana sądom niższej instancji w celu pełnego zbadania prawa we wszystkich kwestiach. O losie COPA prawdopodobnie zadecyduje sąd w przyszłej decyzji.
wraz z rosnącą popularnością Internetu prawdopodobnie pojawią się kolejne problemy związane z cenzurą. A wraz z postępem szybkiego dostępu do Internetu, Filmy, filmy, tekst i zdjęcia mogą być teraz pobierane z większą łatwością, tworząc jeszcze więcej możliwości debaty prawnej.
dalsze odczyty
Bussian, James R. 1995. „Anatomia kodu mowy kampusu: badanie obowiązujących przepisów.,”South Texas Law Review 36 (February)”.
Butler, Deborah A. 1992. „Planned Parenthood of Southern Nevada V. Clark County School District: The Evolution of the Public forum Doctrine.”Wayne Law Review 38 (summer).
Byassee, William S. 1995. „Jurysdykcja cyberprzestrzeni: zastosowanie precedensu w świecie rzeczywistym do społeczności wirtualnej.”Wake Forest Law Review 30 (wiosna).
„wezwanie do prowadzenia polityki: Cenzura lub konstytucyjnie dopuszczalne ograniczenia mowy.” 1990. Gazeta Wyborcza Nr 75 (Pol.).
Kolbert, Kathryn i Zak Mettger. 2002., Justice Talking: cenzurowanie sieci: wiodący Adwokaci debatują nad najbardziej kontrowersyjnymi kwestiami. New York: New Press.
Madved, Lory. 1992. „Ochrona wolności słowa uczniów: specjalny Status biblioteki szkolnej.”Capital Univ. Przegląd Prawa 21 (jesień).
Schlegel, Julia W. 1993. „Ustawa o przemocy w telewizji z 1990 roku: nowy Program cenzury rządowej? Dziennik Ustaw Nr 46 (Grudzień).
Strossen, Nadine. 1996. Obrona pornografii: wolność słowa, seks i walka o prawa kobiet. New York: Anchor Books.